ماده ۱۷۰ قانون مجازات اسلامی

اقرار شخص سفیه که حکم حجر او صادر شده است و شخص ورشکسته، نسبت به امور کیفری نافذ است، اما نسبت به ضمان مالی ناشی از جرم معتبر نیست.

توضیح واژگان

حجر در معنای اخص ناشی از وضع دفاعی انسان است بنابراین تاجر ورشکسته و معسر و امثال اینها را نباید محجور نامید چون هرچند از تصرفاتی ممنوع هستند ولی هر ممنوعی محجور نیست.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

علت نفوذ چنین اقراری عدم تعارض سفه با شرایط لازم برای اقرار مثل عقل و بلوغ و قصد و اختیار است.همچنین سفاهت تنها بر توانای فرد برای مداخله در امور مالی تاثیر میگذارد و تاثیری در صلاحیت او در امور غیرمالی ندارد.در جنایات غیرعمدی نیز چون موضوع آنها امور مالی نمی باشد،اقرار سفیه و مفلس در آن امور نافذ خواهد بود و اینکه ممکن است اقرارکننده ملزم به پرداخت دیه شود موجبی برای عدم نفوذ اقرار او نیست هرچند شهید اول در این مورد بین سفیه و مفلس تفاوت گذاشته و بیان داشته است که اعتراف کردن هر دو به قتل عمد پذیرفته میشود اما اگر به قتل خطا که موجب پرداخت مال بر جنایتکار میشود اقرار کنند ،از سفیه بر خلاف مفلس پذیرفته نمیشود و احتمالا دلیل آن است که مفلس نقصانی در حفظ حقوق مالی خود ندارد و صرفا از جهت حفظ حقوق بستانکاران با محدودیت هایی مواجه شده است .هرچند نظر مخالف نیز در این باره وجود دارد. به علاوه قاعده "من ملک شیئا ملک اقرار به"ناظر به سفیه و ورشکسته است که محجوریت سفیه نسبی و مربوط به امور مالی است و ورشکسته نیز از اقرار در اموری که به ضرر طلبکاران است محروم میشود.

مواد مرتبط

ماده 1208 قانون مدنی