ماده ۹۸ قانون مجازات اسلامی

ماده ۹۸ قانون مجازات اسلامی: عفو، همه آثار محکومیت را منتفی می‌کند لکن تأثیری در پرداخت دیه و جبران خسارت زیان دیده ندارد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مقصود از «عفو» در این ماده، عفو عمومی است،اجرای این عفو باعث از بین رفتن محکومیت از سجل کیفری می‌گردد و در صورت ارتکاب مجدد جرم، مشمول عنوان تکرار جرم نخواهد شد.ضمناً عفو عمومی، مانع الزام مرتکب به جبران خسارت وارده نیست،زیرا این حکم مقتضای قواعد عمومی است و تنها وصف مجرمانه عمل را از بین می‌برد و تأثیری در اوصاف مدنی آن ندارد، گفتنی است نظر مخالفی در این باره وجود دارد که عفو مندرج در این ماده را اعم از عفو عمومی و خصوصی می‌داند،به ویژه به آن دلیل که زوال آثار محکومیت در عفو عمومی در ماده ۹۷ به صراحت بیان شده‌ است.

رویه‌های قضائی

طبق نظریه مشورتی شماره ۷/۹۲/۱۴۶۶–۹۲/۸/۶ اداره حقوقی قوه قضائیه: «با توجه به اینکه در قانون مجازات اسلامی قید شده‌ است که عفو عمومی اجرای مجازات را موقوف و آثار محکومیت را زائل می‌کند و ماده ۹۸ نیز بلافاصله در تکمیل آن حکم بر این موضوع تأکید می‌نماید، بنابراین با این قرینه منظور از عفو در ماده ۹۸ قانون مجازات اسلامی، عفو عمومی است و عفو مندرج در تبصره ۳ ماده ۲۵ که در کنار آزادی مشروط قید شده‌است، شامل عفو خصوصی محکومین است.»