ماده 41 قانون مدیریت خدمات کشوری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۸: خط ۲۸:
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{مواد قانون مدیریت خدمات کشوری}}


[[رده:مواد قانون مدیریت خدمات کشوری]]
[[رده:مواد قانون مدیریت خدمات کشوری]]

نسخهٔ ‏۶ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۷

ماده ۴۱ قانون مدیریت خدمات کشوری: ورود به خدمت و تعیین صلاحیت استخدامی افرادی که داوطلب استخدام در دستگاه‌های اجرائی می‌باشند براساس مجوزهای صادره، تشکیلات مصوب و رعایت مراتب شایستگی و برابری فرصتها انجام می‌شود.

مشاهده ماده قبلی

مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

استخدام عبارت از سپردن تعهد و پذیرش کلیه قوانین و خط مشی های اداری از طرف یک فرد و دادن تأمین در قبال اعمال آن تعهدات از طرف اداره می باشد.[۱]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

قانون گذار چهار شرط اساسی و مهم را برای دستگاه های اجرایی در مورد ورود به خدمت معین کرده است:

1- داشتن مجوز استخدامی صادره از مراجع ذی ربط

2- استخدام در چهارچوب تشکیلات مصوب

3- رعایت مراتب شایستگی در استخدام

4- رعایت مراتب برابری فرصت ها در استخدام[۲]

در خصوص استخدام در چارچوب تشکیلات در ماده 31 قانون مدیریت خدمات کشوری، دستگاه های اجرایی را موظف به تهیه توضیح تفصیلی در مورد تشکیلات و ارسال یک نسخه از آن به سازمان می کند. [۳]

مواد مرتبط

اصل 28 قانون اساسی نیز برابری در تصدی خدمات عمومی را مورد توجه قرار می دهد. ماده 54 قانون مدیریت خدمات کشوری استقرار شایسته سالاری و نظام شایستگی، هم چنین ماده 34 قانون مدیریت خدمات کشوری رعایت چارچوب قانونی استخدام را مطمح نظر قرار داده اند.[۴]

اصل 43 قانون اساسی نیز به اصل برابری فرصت ها و حق دستیابی همگان به مشاغل عمومی اشاره دارد.[۵]

منابع

  1. ابراهیم موسی زاده. حقوق اداری. چاپ 2. دادگستر، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320768
  2. ابراهیم موسی زاده. حقوق اداری. چاپ 2. دادگستر، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6321064
  3. بیژن عباسی. حقوق اداری. چاپ 2. دادگستر، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6321884
  4. ابراهیم موسی زاده. حقوق اداری. چاپ 2. دادگستر، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6321064
  5. بیژن عباسی. حقوق اداری. چاپ 2. دادگستر، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6321888