ماده 117 قانون امور حسبی

ماده 117 قانون امور حسبی: اشخاصی که نباید به قیمومت منصوب شوند به سمت امین معین نخواهند شد.

مواد مرتبط

• ماده 1231 قانون مدنی

توضیح واژگان

امین: در لغت به معنای امانت دار و کسی است که مردم به علت درستکاری به او اعتماد می کنند و در اصطلاح حقوقی امین دارای دو معنا است یکی به معنای خاص است و به کسی گفته می شود که مال غیر را به نفع مالک آن نگهداری می کند، خواه در مقابل حفظ مال از مالک اجرت دریافت کند و یا مجانا امانت مال را به عهده بگیرد و دیگری هم به معنای عام است و به کلیه کسانی که وضع ید آنان بر مال دیگری، قانونی و ناشی از عقود مذکور در قانون است، اطلاق می گردد.

نکات توضیحی

امین به کسی گفته می شود که دارای صفت درستکاری باشد و قاعده این است که هر کسی درستکار است مگر خلافش ثابت شود بنابراین هر کسی می تواند به عنوان امین تعیین شود مگر مواردی که امین شایستگی نداشته باشد. مطابق ماده 117 قانون امور حسبی کسانی که صلاحیت قیمومت را نداشته باشند صلاحیت امین شدن را نیز ندارند و مطابق ماده 1231 قانون مدنی اشخاص ذیل نباید به سمت قیمومت معین شوند: ۱- کسانی که خود تحت ولایت یا قیمومت هستند؛ ۲- کسانی که به علت ارتکاب جنایت یا یکی از جنحه‌های ذیل به موجب حکم قطعی محکوم شده باشند: سرقت، خیانت در امانت، کلاهبرداری، اختلاس، هتک ناموس یا منافیات عفت، جنحه نسبت به اطفال، ورشکستگی به تقصیر. ۳- کسانی که حکم ورشکستگی آن‌ها صادر و هنوز عمل ورشکستگی آن‌ها تصفیه نشده است؛ ۴- کسانی که معروف به فساد اخلاق باشند؛ ۵- کسی که خود یا اقربای طبقه‌ی اول او دعوایی بر محجور داشته باشد. بنابراین این افراد نمی توانند به عنوان امین نیز تعیین شوند.