ماده 117 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
خط ۱: خط ۱:
'''ماده 117 قانون امور حسبی''': اشخاصی که نباید به [[قیمومت]] منصوب شوند به سمت [[امین]] معین نخواهند شد.
'''ماده ۱۱۷ قانون امور حسبی''': اشخاصی که نباید به [[قیمومت]] منصوب شوند به سمت [[امین]] معین نخواهند شد.


== مواد مرتبط ==
== مواد مرتبط ==
 
* [[ماده ۱۲۳۱ قانون مدنی]]
* [[ماده ۱۲۳۱ قانون مدنی|ماده 1231 قانون مدنی]]


== توضیح واژگان ==
== توضیح واژگان ==
امین: در لغت به معنای امانت دار و کسی است که مردم به علت درستکاری به او اعتماد می کنند و در اصطلاح حقوقی امین دارای دو معنا است یکی به معنای خاص است و به کسی گفته می شود که [[مال]] غیر را به نفع مالک آن نگهداری می کند، خواه در مقابل حفظ مال از مالک اجرت دریافت کند و یا مجانا امانت مال را به عهده بگیرد و دیگری هم به معنای عام است و به کلیه کسانی که وضع ید آنان بر مال دیگری، قانونی و ناشی از [[عقد|عقود]] مذکور در [[قانون]] است، اطلاق می گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه پرسش و پاسخ های قضایی (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=بکاء|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6486596|صفحه=|نام۱=منوچهر|نام خانوادگی۱=قوامی|چاپ=1}}</ref>
امین: در لغت به معنای امانت دار و کسی است که مردم به علت درستکاری به او اعتماد می‌کنند و در اصطلاح حقوقی امین دارای دو معنا است یکی به معنای خاص است و به کسی گفته می‌شود که [[مال]] غیر را به نفع مالک آن نگهداری می‌کند، خواه در مقابل حفظ مال از مالک اجرت دریافت کند یا مجانا امانت مال را به عهده بگیرد و دیگری هم به معنای عام است و به کلیه کسانی که وضع ید آنان بر مال دیگری، قانونی و ناشی از [[عقد|عقود]] مذکور در [[قانون]] است، اطلاق می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه پرسش و پاسخ‌های قضایی (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=بکاء|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6486596|صفحه=|نام۱=منوچهر|نام خانوادگی۱=قوامی|چاپ=1}}</ref>


== نکات توضیحی ==
== نکات توضیحی ==
امین به کسی گفته می شود که دارای صفت درستکاری باشد و قاعده این است که هر کسی درستکار است مگر خلافش ثابت شود بنابراین هر کسی می تواند به عنوان امین تعیین شود مگر مواردی که امین شایستگی نداشته باشد. مطابق ماده 117 [[قانون امور حسبی]] کسانی که صلاحیت قیمومت را نداشته باشند صلاحیت امین شدن را نیز ندارند<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی(جلد اول) (اشخاص و حمایت های حقوقی آنان)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1095984|صفحه=|نام۱=علیرضا|نام خانوادگی۱=باریکلو|چاپ=6}}</ref> و مطابق ماده 1231 [[قانون مدنی]] اشخاص ذیل نباید به سمت قیمومت معین شوند: ۱- کسانی که خود تحت ولایت یا قیمومت هستند؛ ۲- کسانی که به علت ارتکاب جنایت یا یکی از جنحه‌های ذیل به موجب [[حکم قطعی]] محکوم شده باشند: [[سرقت]]، [[خیانت در امانت]]، [[کلاهبرداری]]، [[اختلاس]]، [[هتک ناموس]] یا منافیات عفت، جنحه نسبت به [[طفل|اطفال]]، [[ورشکستگی به تقصیر]]. ۳- کسانی که حکم [[ورشکستگی]] آن‌ها صادر و هنوز عمل ورشکستگی آن‌ها تصفیه نشده است؛ ۴- کسانی که معروف به فساد اخلاق باشند؛ ۵- کسی که خود یا اقربای طبقه‌ی اول او [[دعوا]]<nowiki/>یی بر محجور داشته باشد. بنابراین این افراد نمی توانند به عنوان امین نیز تعیین شوند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=کتاب آوا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6487668|صفحه=|نام۱=محمدمجتبی|نام خانوادگی۱=رودیجانی|چاپ=1}}</ref>
امین به کسی گفته می‌شود که دارای صفت درستکاری باشد و قاعده این است که هر کسی درستکار است مگر خلافش ثابت شود بنابراین هر کسی می‌تواند به عنوان امین تعیین شود مگر مواردی که امین شایستگی نداشته باشد. مطابق ماده ۱۱۷ [[قانون امور حسبی]] کسانی که صلاحیت قیمومت را نداشته باشند صلاحیت امین شدن را نیز ندارند<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و حمایت‌های حقوقی آنان)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1095984|صفحه=|نام۱=علیرضا|نام خانوادگی۱=باریکلو|چاپ=6}}</ref> و مطابق ماده ۱۲۳۱ [[قانون مدنی]] اشخاص ذیل نباید به سمت قیمومت معین شوند: ۱- کسانی که خود تحت ولایت یا قیمومت هستند؛ ۲- کسانی که به علت ارتکاب جنایت یا یکی از جنحه‌های ذیل به موجب [[حکم قطعی]] محکوم شده باشند: [[سرقت]]، [[خیانت در امانت]]، [[کلاهبرداری]]، [[اختلاس]]، [[هتک ناموس]] یا منافیات عفت، جنحه نسبت به [[طفل|اطفال]]، [[ورشکستگی به تقصیر]]. ۳- کسانی که حکم [[ورشکستگی]] آن‌ها صادر و هنوز عمل ورشکستگی آن‌ها تصفیه نشده‌است؛ ۴- کسانی که معروف به فساد اخلاق باشند؛ ۵- کسی که خود یا اقربای طبقهٔ اول او [[دعوا]]<nowiki/>یی بر محجور داشته باشد؛ بنابراین این افراد نمی‌توانند به عنوان امین نیز تعیین شوند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=کتاب آوا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6487668|صفحه=|نام۱=محمدمجتبی|نام خانوادگی۱=رودیجانی|چاپ=1}}</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۸

ماده ۱۱۷ قانون امور حسبی: اشخاصی که نباید به قیمومت منصوب شوند به سمت امین معین نخواهند شد.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

امین: در لغت به معنای امانت دار و کسی است که مردم به علت درستکاری به او اعتماد می‌کنند و در اصطلاح حقوقی امین دارای دو معنا است یکی به معنای خاص است و به کسی گفته می‌شود که مال غیر را به نفع مالک آن نگهداری می‌کند، خواه در مقابل حفظ مال از مالک اجرت دریافت کند یا مجانا امانت مال را به عهده بگیرد و دیگری هم به معنای عام است و به کلیه کسانی که وضع ید آنان بر مال دیگری، قانونی و ناشی از عقود مذکور در قانون است، اطلاق می‌گردد.[۱]

نکات توضیحی

امین به کسی گفته می‌شود که دارای صفت درستکاری باشد و قاعده این است که هر کسی درستکار است مگر خلافش ثابت شود بنابراین هر کسی می‌تواند به عنوان امین تعیین شود مگر مواردی که امین شایستگی نداشته باشد. مطابق ماده ۱۱۷ قانون امور حسبی کسانی که صلاحیت قیمومت را نداشته باشند صلاحیت امین شدن را نیز ندارند[۲] و مطابق ماده ۱۲۳۱ قانون مدنی اشخاص ذیل نباید به سمت قیمومت معین شوند: ۱- کسانی که خود تحت ولایت یا قیمومت هستند؛ ۲- کسانی که به علت ارتکاب جنایت یا یکی از جنحه‌های ذیل به موجب حکم قطعی محکوم شده باشند: سرقت، خیانت در امانت، کلاهبرداری، اختلاس، هتک ناموس یا منافیات عفت، جنحه نسبت به اطفال، ورشکستگی به تقصیر. ۳- کسانی که حکم ورشکستگی آن‌ها صادر و هنوز عمل ورشکستگی آن‌ها تصفیه نشده‌است؛ ۴- کسانی که معروف به فساد اخلاق باشند؛ ۵- کسی که خود یا اقربای طبقهٔ اول او دعوایی بر محجور داشته باشد؛ بنابراین این افراد نمی‌توانند به عنوان امین نیز تعیین شوند.[۳]

منابع

  1. منوچهر قوامی. مجموعه پرسش و پاسخ‌های قضایی (جلد اول). چاپ 1. بکاء، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6486596
  2. علیرضا باریکلو. حقوق مدنی (جلد اول) (اشخاص و حمایت‌های حقوقی آنان). چاپ 6. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1095984
  3. محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6487668