ماده ۵۲۳ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
= توضیح واژگان = | = توضیح واژگان = | ||
عبارت «با اذن کسی که حق اذن دارد» نشان می دهد که ضرورتی ندارد که اذن دهنده صاحب خانه نیز بوده باشد، بلکه هرکس صلاحیت و حق دادن اذن را دارد، ممکن است مشمول این ماده قرار بگیرد. | عبارت «با اذن کسی که حق اذن دارد» نشان می دهد که ضرورتی ندارد که اذن دهنده صاحب خانه نیز بوده باشد، بلکه هرکس صلاحیت و حق دادن اذن را دارد، ممکن است مشمول این ماده قرار بگیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=موازین حقوق تجارت در آرای دیوانعالی کشور|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=بازگیر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5699272|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=2}}</ref>همچنین به نظر می رسد محل تصرف ممکن است اعم از خانه و غیر آن باشد، از سوی دیگر ضرورتی ندارد آنچه در خانه است و موجب آسیب می شود، لزوما حیوانی مانند سگ باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=استنباط های قضای دیوانعالی کشور در امور مدنی (فسخ و ابطال قرارداد (قولنامه)، الزام به اجرای قرارداد و تعهدات، مزارعه، مساقات، مضاربه، طلب و قرض)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=فردوسی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5699304|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=2}}</ref> | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
عده ای صاحبان خانه را ضامن ایمنی افرادی می دانند که با اذن آنان داخل خانه آنها شده اند، لذا باید [[تقصیر]] آنان را در فرض ورود ضرر از ناحیه حیوانی که در خانه آنان است به میهمان، مفروض | عده ای صاحبان خانه را ضامن ایمنی افرادی می دانند که با اذن آنان داخل خانه آنها شده اند، لذا باید [[تقصیر]] آنان را در فرض ورود ضرر از ناحیه حیوانی که در خانه آنان است به میهمان، مفروض پنداشت<ref>{{یادکرد کتاب۲||}}</ref>و ضرورتی بر اثبات تقصیر و کوتاهی او در حفظ حیوان از سوی زیان دیده نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||}}</ref> بر اساس این ماده گروهی معتقدند هرگاه کسی به خانه دیگری داخل شده و از ناحیه حیوانی که در آن خانه است آسیب ببیند، چنانچه ورود او به اذن اهل خانه بوده باشد، آنان مسئول هستند، در غیر این صورت نباید مسئولیتی برای آنان متصور شد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=انتقال قرارداد (نظریه عمومی-عقود معین)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=فروزش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3339304|صفحه=|نام۱=ابراهیم|نام خانوادگی۱=شعاریان ستاری|چاپ=1}}</ref>گروهی تنها اذن دهنده را ضامن [[جنایت|جنایات]] واقع شده دانسته و مسئولیتی برای صاحب ملک در نظر نمی گیرند،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (جلد سوم) (اسناد تجاری، بانکی، خزانه و اوراق قرضه و اسناد حمل و نقل)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2848104|صفحه=|نام۱=جواد|نام خانوادگی۱=افتخاری|چاپ=2}}</ref>اگرچه ظاهر ماده نشانگر [[اطلاق]] مسئولیت صاحب حیوان ولو در فرض عدم کوتاهی در نگهداری حیوان است، اما این امر را نمی توان منطبق با موازین شرعی دانست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (جلد سوم) (اسناد تجاری، بانکی، خزانه و اوراق قرضه و اسناد حمل و نقل)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2848088|صفحه=|نام۱=جواد|نام خانوادگی۱=افتخاری|چاپ=2}}</ref> | ||
== مطالعات فقهی == | == مطالعات فقهی == | ||
=== مستندات فقهی === | === مستندات فقهی === | ||
مستند شرعی این ماده را روایاتی در این خصوص دانسته اند. | مستند شرعی این ماده را روایاتی در این خصوص دانسته اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (جلد سوم) (اسناد تجاری، بانکی، خزانه و اوراق قرضه و اسناد حمل و نقل)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2848072|صفحه=|نام۱=جواد|نام خانوادگی۱=افتخاری|چاپ=2}}</ref>برخی از این روایات نقل کننده قضاوت های حضرت علی (ع) هستند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||}}</ref>در یکی از این روایات ایشان فرموده اند:« اگر میهمان بدون اذن صاحبخانه وارد خانه شود و سگی آسیبی به او برساند، ضمان ندارند و اگر با اجازه ی صاحبان خانه وارد شده باشد، آنان مسئول خسارات هستند.»<ref>{{یادکرد کتاب۲||}}</ref> | ||
=== سوابق فقهی === | === سوابق فقهی === | ||
برخی از فقها بیان داشته اند که اگر میهمان مدعو و مأذون داخل خانه شده و از ناحیه حیوانی که در خانه میزبان است آسیب ببیند،این امر موجب ضمان میزبان است. | برخی از فقها بیان داشته اند که اگر میهمان مدعو و مأذون داخل خانه شده و از ناحیه حیوانی که در خانه میزبان است آسیب ببیند،این امر موجب ضمان میزبان است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:رفرنس]] | [[رده:رفرنس]] | ||
[[رده:دیات]] | [[رده:دیات]] | ||
[[رده:موجبات ضمان]] | [[رده:موجبات ضمان]] | ||
نسخهٔ ۲۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۳۱
هرگاه شخصی با اذن کسی که حق اذن دارد، وارد منزل یا محلی که در تصرف اوست، گردد و از ناحیه حیوان یا شیئی که در آن مکان است صدمه و خسارت ببیند، اذن دهنده ضامن است، خواه آن شیء یا حیوان قبل از اذن در آن محل بوده یا بعداً در آن قرار گرفته باشد و خواه اذن دهنده نسبت به آسیب رسانی آن علم داشته باشد خواه نداشته باشد.
تبصره ـ در مواردی که آسیب مستند به مصدوم باشد مانند آنکه وارد شونده بداند حیوان مزبور خطرناک است و اذن دهنده از آن آگاه نیست و یا قادر به رفع خطر نمی باشد، ضمان منتفی است.
توضیح واژگان
عبارت «با اذن کسی که حق اذن دارد» نشان می دهد که ضرورتی ندارد که اذن دهنده صاحب خانه نیز بوده باشد، بلکه هرکس صلاحیت و حق دادن اذن را دارد، ممکن است مشمول این ماده قرار بگیرد.[۱]همچنین به نظر می رسد محل تصرف ممکن است اعم از خانه و غیر آن باشد، از سوی دیگر ضرورتی ندارد آنچه در خانه است و موجب آسیب می شود، لزوما حیوانی مانند سگ باشد.[۲]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
عده ای صاحبان خانه را ضامن ایمنی افرادی می دانند که با اذن آنان داخل خانه آنها شده اند، لذا باید تقصیر آنان را در فرض ورود ضرر از ناحیه حیوانی که در خانه آنان است به میهمان، مفروض پنداشت[۳]و ضرورتی بر اثبات تقصیر و کوتاهی او در حفظ حیوان از سوی زیان دیده نیست.[۴] بر اساس این ماده گروهی معتقدند هرگاه کسی به خانه دیگری داخل شده و از ناحیه حیوانی که در آن خانه است آسیب ببیند، چنانچه ورود او به اذن اهل خانه بوده باشد، آنان مسئول هستند، در غیر این صورت نباید مسئولیتی برای آنان متصور شد،[۵]گروهی تنها اذن دهنده را ضامن جنایات واقع شده دانسته و مسئولیتی برای صاحب ملک در نظر نمی گیرند،[۶]اگرچه ظاهر ماده نشانگر اطلاق مسئولیت صاحب حیوان ولو در فرض عدم کوتاهی در نگهداری حیوان است، اما این امر را نمی توان منطبق با موازین شرعی دانست.[۷]
مطالعات فقهی
مستندات فقهی
مستند شرعی این ماده را روایاتی در این خصوص دانسته اند.[۸]برخی از این روایات نقل کننده قضاوت های حضرت علی (ع) هستند.[۹]در یکی از این روایات ایشان فرموده اند:« اگر میهمان بدون اذن صاحبخانه وارد خانه شود و سگی آسیبی به او برساند، ضمان ندارند و اگر با اجازه ی صاحبان خانه وارد شده باشد، آنان مسئول خسارات هستند.»[۱۰]
سوابق فقهی
برخی از فقها بیان داشته اند که اگر میهمان مدعو و مأذون داخل خانه شده و از ناحیه حیوانی که در خانه میزبان است آسیب ببیند،این امر موجب ضمان میزبان است.[۱۱]
منابع
- ↑ یداله بازگیر. موازین حقوق تجارت در آرای دیوانعالی کشور. چاپ 2. بازگیر، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5699272
- ↑ یداله بازگیر. استنباط های قضای دیوانعالی کشور در امور مدنی (فسخ و ابطال قرارداد (قولنامه)، الزام به اجرای قرارداد و تعهدات، مزارعه، مساقات، مضاربه، طلب و قرض). چاپ 2. فردوسی، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5699304
- ↑ .
- ↑ .
- ↑ ابراهیم شعاریان ستاری. انتقال قرارداد (نظریه عمومی-عقود معین). چاپ 1. فروزش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3339304
- ↑ جواد افتخاری. حقوق تجارت (جلد سوم) (اسناد تجاری، بانکی، خزانه و اوراق قرضه و اسناد حمل و نقل). چاپ 2. ققنوس، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2848104
- ↑ جواد افتخاری. حقوق تجارت (جلد سوم) (اسناد تجاری، بانکی، خزانه و اوراق قرضه و اسناد حمل و نقل). چاپ 2. ققنوس، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2848088
- ↑ جواد افتخاری. حقوق تجارت (جلد سوم) (اسناد تجاری، بانکی، خزانه و اوراق قرضه و اسناد حمل و نقل). چاپ 2. ققنوس، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2848072
- ↑ .
- ↑ .
- ↑ .