ماده 115 قانون مدیریت خدمات کشوری

ماده ۱۱۵ قانون مدیریت خدمات کشوری: وظایف و اختیارات شورای یاد شده به شرح زیر می‌باشد:

۱ ـ اصلاح ساختار تشکیلات دستگاه‌های اجرائی به استثناء دستگاه‌هایی که احکام آنها در قانون اساسی آمده یا به امر امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری تأسیس شده‌است.

۲ ـ تجدید نظر در ساختار داخلی دستگاه‌های اجرائی به منظور ایجاد انسجام تشکیلاتی و حذف وظایف موازی، مشابه و تکراری.

۳ ـ تفکیک وظایف اجرائی از حوزه‌های ستادی دستگاه‌های اجرائی و محدود نمودن فعالیت حوزه‌های ستادی به اعمال حاکمیت و امور مدیریتی و راهبردی، سیاستگذاری، برنامه‌ریزی، سازماندهی، نظارت و کنترل و انتقال وظایف اجرائی به واحدهای استانی، شهرستانی و سایر سطوح جغرافیایی و اصلاح ساختار تشکیلاتی متناسب با تغییرات به عمل آمده.

۴ ـ تنظیم دستورالعمل در مورد ادغام واحدهای استانی و شهرستانی وابسته به هر یک از وزارتخانه‌ها در یک واحد سازمانی.

۵ ـ بررسی تعیین نقش و اندازه دولت و اتخاذ ضوابط و سیاستهای مناسب برای کوچک سازی دولت در چهارچوب سیاستهای کلان و قوانین مربوطه.

۶ ـ بررسی و موافقت با ایجاد هرنوع دستگاه اجرائی قبل از ارائه به مراجع ذی‌ربط مذکور در این قانون.

۷ ـ بازنگری و اصلاح نظام تصمیم‌گیری شوراها و کمیته‌های کشور به نحوی که ضمن ارتقاء کیفی و کوتاه نمودن مراحل آن مراجع و نهادهای تصمیم گیرنده موازی و غیرضرور حذف شوند.

۸ ـ تدوین مقررات لازم برای اجراء صحیح احکام این قانون.

۹ ـ شناسایی و واگذاری وظایف، امور و فعالیتهای قابل واگذاری دستگاه‌های اجرائی به شهرداریها و بخش غیردولتی با هدف رهاسازی دولت از تصدی‌های غیرضرور و همچنین تعیین نحوه ارتباط و تنظیم مناسبات نظام اداری با شوراهای اسلامی روستا، بخش و شهر، شهرستان و استان.

۱۰ ـ اصلاح و مهندسی مجدد سیستمها، روشها و رویه‌های مورد عمل در دستگاه‌های اجرائی با گرایش ساده‌سازی مراحل انجام کار، خودکارسازی عملیات و کاهش میزان ارتباط کارمندان با مراجعه کنندگان، افزایش رضایت مراجعان، کاهش هزینه‌های اداری و اقتصادی نمودن فعالیتها.

۱۱ ـ تصویب طرحهای لازم برای ارتقاء بهره‌وری و کارایی نیروی انسانی و مدیریت دستگاه‌های اجرائی.

۱۲ ـ تصویب مقررات لازم درجهت بهینه‌سازی ساختار، ترکیب و توزیع نیروی انسانی بخش دولتی.

۱۳ ـ تصویب دستورالعمل‌های مربوط به تعیین تکلیف نیروی انسانی دستگاه‌هایی که ادغام، منحل، واگذار یا وظایف آنها به دیگر دستگاه‌ها منتقل می‌شود.

۱۴ ـ تصویب دستورالعمل ناظر بر بهره‌برداری مطلوب از فضاها و تجهیزات و وسائط نقلیه اداری، جابه جایی و تأمین ساختمانهای اداری.

۱۵ ـ پیشنهاد منابع مورد نیاز برای تحقق برنامه‌های تحول نظام اداری و طرحهای مصوب شورا که نیاز به منابع جدید دارد.

تبصره ـ ایجاد هرگونه دستگاه‌های اجرائی جدید براساس پیشنهاد دستگاه‌های ذی‌ربط موکول به تأیید شورای عالی اداری و تصویب هیئت وزیران و با تصویب مجلس شورای اسلامی خواهد بود.

مشاهده ماده قبلی

مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

تفاوت مورد اول و دوم در این است که در بند 1 با حفظ ساختار فعلی، اقدامات اصلاحی جزئی صورت می گیرد، اما در بند 2 ممکن است ساختار دستگاه اجرایی به کلی تغییر یابد و ساختاری جدیدی به غیر از تشکیلات اولیه، جایگزین گردد.

مقالات مرتبط

• امکان‌سنجی تجمیع صندوق‌های بازنشستگی در نظام تامین اجتماعی ایران
• جایگاه تصویب بودجه در نظام جمهوری اسلامی ایران با تأکید بر تفکیک قوا

رویه های قضایی

• رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره عدم ابطال مصوبه شماره ۲۵۰۹۷۳-۱۳۸۹/۱۲/۲۸شورای عالی اداری
• رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال بند (۲) مصوبه شماره ۳۵۲۶۷/۲۰۶-۷/۷/۱۳۸۹ شورای عالی اداری
• رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری (دادنامه شماره: ۱۷۴۶ ،کلاسه پرونده: ۹۵/۷۳۸)
• رای هیات تخصصی دیوان عدالت اداری درباره تقاضای ابطال مصوبه ۳۱۳۸۳/۲۰۶ مورخ ۷/۱۲/۱۳۹۰ شورای عالی اداری
• رای هیات تخصصی دیوان عدالت اداری (دادنامه شماره: ۹۷۰۹۹۷۰۹۰۶۰۱۰۳۴۹ ،کلاسه پرونده: ه ع/ ۹۷/۱۴۰۳ )
• رای هیات تخصصی دیوان عدالت اداری (دادنامه شماره: ۱۰ ،کلاسه پرونده: ۹۱/۱۰۷۹)