ماده ۱۲۰ قانون مجازات جرائم نیرو های مسلح مصوب ۱۳۸۲: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
دهنده | رشوه دهنده را [[راشی]] و گیرنده رشوه را [[مرتشی]] گویند. اگر واسطه ای بین آنان باشد او را [[رائش]] نامند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=331744|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == |
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۳
ماده ۱۲۰ قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح مصوب ۱۳۸۲:چنانچه مرتشی و مختلس مذکور در مواد (۱۱۸) و (۱۱۹) این قانون ازنیروهای وظیفه باشد اخراج منتفی است.
توضیح واژگان
رشوه دهنده را راشی و گیرنده رشوه را مرتشی گویند. اگر واسطه ای بین آنان باشد او را رائش نامند.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
مجازات اخراج از خدمت بزههای ارتشاء و اختلاس در مورد کارکنان وظیفه به استناد این ماده، به لحاظ قابلیت اجرایی، سالبه به انتفاء موضوع است. [۲]ضمنا ظاهراً نیروهای پیمانی مشمول این ماده قرار نمیگیرند.[۳]همچنین این ماده میتوانست کلی تر انشاء شود و کلیه مجازاتهای اخراج در قانون را از جمله مجازات مواد ۳۸ و ۴۰ را نیز شامل میشود.[۴]
انتقادات
بهتر بود قانونگذار مجازات بدل از اخراج را نیز در این ماده برای نیروهای وظیفه پیشبینی میکرد.[۵]
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 331744
- ↑ ایرج گلدوزیان، سلمان کونانی و محمدرضا محمدی کشکولی. قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. جنگل، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3475764
- ↑ محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3517268
- ↑ محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3517264
- ↑ محمود مالمیر. شرح قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح. چاپ 3. دادگستر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3517264