درآمدی بر مسئولیت مدنی در فضای سایبر: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ 14 categories using HotCat) |
(←چکیده) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== چکیده == | == چکیده == | ||
درفضاي [[سایبر]]،دو دسته بازیگر به عنوان | درفضاي [[سایبر]]،دو دسته بازیگر به عنوان [[واسطه اینترنتی|واسطهاي اینترنتی]] با مصادیق رساها، [[تولید کننده محتوا|تولیدکنندگان محتوا]] ومدیران [[سایت|سایتها]] از یک سو و کاربران یا بهره برداران نهایی اینترنت از سوي دیگر، ایفاي نقش میکنند. علیرغم وحدت منابع تحقق [[مسئولیت مدنی]] دردنیاي واقعی و سایبر، باعنایت به تفاوت ماهیتی که این دو حوزه با هم دارند، نمیتوان قائل به مبناي واحد و منفرد مسئولیت مدنی در ارتباط با همه بازیگران فضاي سایبر بود، بلکه با شناخت هر بازیگر حاضردراین حوزه وماهیت عملکرداو، باید مبناي مستقلی قائل شد. مبناي مسئولیت درمورد رساها مبتنی بر نظریه [[تقصیر]]، و درمورد تولیدکنندگان [[محتوا]] مبتنی بر [[نظریه خطر]] است. اگرچه با توجه به ماهیت عملِ مدیران و اداره کنندگان سایتها عدم مسئولیت مدنی اولیهایشان منطقی به نظرمیرسد، امادرمواردي به جهت عدم امکان شناسایی عامل اصلی [[زیان]] (کاربر) و عدول از انجام تکالیف(تقصیر) مسئول [[جبران خسارت|جبران]] زیان ناشی از اعمال کاربران خود هستند. کاربران (بهره برداران نهایی) نیز اگر صرفاً نقش [[جستجوگر]](Searcher (و [[مصرف کننده]] محتوا را داشته باشند، مسئولیت مدنی ندارند اما در صورت عرضه و ارائه محتوا در شبکه در شمار تولیدکنندگان محتوا قرار خواهند گرفت. | ||
== کلیدواژه ها == | == کلیدواژه ها == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۵۴
درآمدی بر مسئولیت مدنی در فضای سایبر نام مقاله ای از رسول ملکوتی و پرویز ساورایی بوده که در شماره پانزدهم دوره چهارم (تابستان 1395) فصلنامه علمی پژوهش حقوق خصوصی منتشر شده است.
چکیده
درفضاي سایبر،دو دسته بازیگر به عنوان واسطهاي اینترنتی با مصادیق رساها، تولیدکنندگان محتوا ومدیران سایتها از یک سو و کاربران یا بهره برداران نهایی اینترنت از سوي دیگر، ایفاي نقش میکنند. علیرغم وحدت منابع تحقق مسئولیت مدنی دردنیاي واقعی و سایبر، باعنایت به تفاوت ماهیتی که این دو حوزه با هم دارند، نمیتوان قائل به مبناي واحد و منفرد مسئولیت مدنی در ارتباط با همه بازیگران فضاي سایبر بود، بلکه با شناخت هر بازیگر حاضردراین حوزه وماهیت عملکرداو، باید مبناي مستقلی قائل شد. مبناي مسئولیت درمورد رساها مبتنی بر نظریه تقصیر، و درمورد تولیدکنندگان محتوا مبتنی بر نظریه خطر است. اگرچه با توجه به ماهیت عملِ مدیران و اداره کنندگان سایتها عدم مسئولیت مدنی اولیهایشان منطقی به نظرمیرسد، امادرمواردي به جهت عدم امکان شناسایی عامل اصلی زیان (کاربر) و عدول از انجام تکالیف(تقصیر) مسئول جبران زیان ناشی از اعمال کاربران خود هستند. کاربران (بهره برداران نهایی) نیز اگر صرفاً نقش جستجوگر(Searcher (و مصرف کننده محتوا را داشته باشند، مسئولیت مدنی ندارند اما در صورت عرضه و ارائه محتوا در شبکه در شمار تولیدکنندگان محتوا قرار خواهند گرفت.
کلیدواژه ها
- مسئولیت مدنی
- فضاي سایبر
- واسطه اي اینترنتی
- کاربران
مواد مرتبط
- ماده 1 ضوابط و مقررات کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات
- ماده 1 آییننامه ساماندهی و توسعه رسانه ها و فعالیتهاي فرهنگی دیجیتال
- ماده 2 آییننامه واحدهاي ارائهکننده خدمات اطلاعرسانی و اینترنت رسا
- ماده 307 قانون مدنی
- ماده 328 قانون مدنی
- ماده 331 قانون مدنی
- ماده 953 قانون مدنی
- ماده 78 قانون تجارت الکترونیکی
- ماده 74 قانون تجارت الکترونیکی
- ماده 1 قانون مسئولیت مدنی