نظریه شماره 7/1400/38 مورخ 1400/02/08 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره خسارت وارده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه و عدم مطالبه اولیای دم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1400/38|شماره پرونده=1400-68-38|تاریخ نظریه=1400/02/08}} '''استعلام''': در اثر حادثه رانندگی در سال ۱۳۹۸ شخصی فوت می کند. شرکت بیمهگر وسیله نقلیه مسبب حادثه بلافاصله مستند به بند ۲ ماده ۳۶ قانون بیمه اجباری خسارت وارد...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1400/38|شماره پرونده=1400-68-38|تاریخ نظریه=1400/02/08}}
{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1400/38|شماره پرونده=1400-68-38|تاریخ نظریه=1400/02/08|موضوع نظریه=[[حقوق مدنی]]|محور نظریه=[[بیمه]]}}


'''استعلام''': در اثر حادثه رانندگی در سال ۱۳۹۸ شخصی فوت می کند. شرکت بیمهگر وسیله نقلیه مسبب حادثه بلافاصله مستند به بند ۲ ماده ۳۶ قانون بیمه اجباری خسارت وارده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب ۱۳۹۵ با وجود عدم مطالبه اولیای دم و بدون وجود رای مرجع قضایی، اقدام به تودیع دیه کامل نزد صندوق تأمین خسارت های بدنی می کند با تشکیل پرونده و سیر مراحل قانونی در مرداد ماه سال ۱۳۹۹ حکم قطعی مرجع قضایی دائر بر پرداخت دیه کامل در حق اولیای دم صادر می شود. مستند به ماده ۴۹۰ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ پرداخت دیه باید به نرخ یوم الاداء صورت گیرد و طبق تبصره ۳ ماده ۳۲ قانون بیمه، ملاک قطعیت میزان خسارت، قطعیت حکم دادگاه است، اما در ماده ۳۶ همان قانون به پرداخت دیه بدون نیاز به حکم قضایی نیز اشاره شده است. آیا این فرض، مسئوولیت شرکت بیمه نسبت به مابه التفاوت دیه باقی است؟
'''چکیده نظریه شماره 7/1400/38 مورخ 1400/02/08 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره  خسارت وارده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه و عدم مطالبه اولیای دم:''' با توجه به مفهوم مخالف [[تبصره ۴ ماده ۱۰ آیین نامه اجرایی ماده ۳ قانون بیمه اجباری]] در فرض مشخص و قطعی بودن مبلغ [[خسارت]] و عدم اختلاف [[طرفین]] در تعیین [[مقصر]] یا میزان [[تقصیر]]، شرکت [[بیمه]] میتواند پیش از [[قطعیت]] [[دادنامه]] و یا حتی پیش از [[صدور حکم]] دادگاه، مبلغ [[دیه]] را به [[حساب سپرده دادگستری]] واریز کند
 
== استعلام ==
در اثر حادثه رانندگی در سال ۱۳۹۸ شخصی [[فوت]] می کند. شرکت [[بیمه ‌گر|بیمه‌گر]] [[وسیله نقلیه]] [[مسبب عرفی|مسبب حادثه]] بلافاصله مستند به [[ماده ۳۶ قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه|بند ۲ ماده ۳۶ قانون بیمه اجباری خسارت وارده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب ۱۳۹۵]] با وجود عدم مطالبه [[ولی دم|اولیای دم]] و بدون وجود [[رای]] [[مرجع قضائی|مرجع قضایی]]، اقدام به تودیع دیه کامل نزد [[صندوق تامین خسارت های بدنی|صندوق تأمین خسارت های بدنی]] می کند با تشکیل [[پرونده]] و سیر مراحل قانونی در مرداد ماه سال ۱۳۹۹ [[رأی قطعی|حکم قطعی]] مرجع قضایی دائر بر پرداخت دیه کامل در حق اولیای دم صادر می شود. مستند به [[ماده ۴۹۰ قانون مجازات اسلامی|ماده ۴۹۰ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲]] پرداخت دیه باید به نرخ [[یوم الادا|یوم الاداء]] صورت گیرد و طبق [[ماده ۳۲ قانون بیمه اجباری|تبصره ۳ ماده ۳۲ قانون بیمه]]، ملاک قطعیت میزان خسارت، قطعیت حکم دادگاه است، اما در [[ماده ۳۶ قانون بیمه اجباری|ماده ۳۶ همان قانون]] به پرداخت دیه بدون نیاز به [[حکم قضایی]] نیز اشاره شده است. آیا این فرض، مسئوولیت [[شرکت]] بیمه نسبت به مابه التفاوت دیه باقی است؟


== نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه ==
== نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه ==
هرچند وفق تبصره ۳ ماده ۳۲ قانون بیمه اجباری خسارات واردشده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب ۱۳۹۵، ملاک قطعی شدن خسارت موضوع این ماده، قطعیت حکم دادگاه است؛ اما با توجه به مفهوم مخالف تبصره ۴ ماده ۱۰ آیین نامه اجرایی ماده ۳ قانون یادشده مصوب ۲۸/۴/۱۳۹۶ هیأت وزیران و تبصره ۲ ماده ۳۲ صدرالذکر، در فرض مشخص و قطعی بودن مبلغ خسارت و عدم اختلاف طرفین در تعیین مقصر یا میزان تقصیر و یا صرف تجدیدنظرخواهی از باب جنبه عمومی جرم، شرکت بیمه می تواند پیش از قطعیت دادنامه و یا حتی پیش از صدور حکم دادگاه، مبلغ دیه را به حساب سپرده دادگستری واریز کند؛ هرچند این پرداخت در روزهای پایانی سال و با هدف جلوگیری از شمول افزایش مبلغ ریالی دیه در سال بعد باشد.
هرچند وفق [[ماده ۳۲ قانون بیمه اجباری|تبصره ۳ ماده ۳۲ قانون بیمه اجباری]] خسارات واردشده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب ۱۳۹۵، ملاک قطعی شدن خسارت موضوع این ماده، قطعیت حکم دادگاه است؛ اما با توجه به مفهوم مخالف تبصره ۴ ماده ۱۰ آیین نامه اجرایی ماده ۳ قانون یادشده مصوب۱۳۹۶/۴/۲۸ هیأت وزیران و تبصره ۲ ماده ۳۲ صدرالذکر، در فرض مشخص و قطعی بودن مبلغ خسارت و عدم اختلاف طرفین در تعیین مقصر یا میزان تقصیر و یا صرف تجدیدنظرخواهی از باب [[جنبه عمومی جرم]]، شرکت بیمه می تواند پیش از قطعیت دادنامه و یا حتی پیش از صدور حکم دادگاه، مبلغ دیه را به حساب سپرده دادگستری واریز کند؛ هرچند این پرداخت در روزهای پایانی سال و با هدف جلوگیری از شمول افزایش مبلغ ریالی دیه در سال بعد باشد.
 
== مواد مرتبط ==
 
* [[ماده ۳۲ قانون بیمه اجباری]]
* [[ماده ۳۶ قانون بیمه اجباری]]
* [[ماده ۴۹۰ قانون مجازات اسلامی]]
* [[ماده ۳۶ قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه]]
 
== جستارهای وابسته ==
 
* [[بیمه]]


[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]]
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]]
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۴۰۰]]
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۴۰۰]]

نسخهٔ ‏۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۱۶

نظریه مشورتی 7/1400/38
شماره نظریه۷/۱۴۰۰/۳۸
شماره پرونده۱۴۰۰-۶۸-۳۸
تاریخ نظریه۱۴۰۰/۰۲/۰۸
موضوع نظریهحقوق مدنی
محور نظریهبیمه

چکیده نظریه شماره 7/1400/38 مورخ 1400/02/08 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره خسارت وارده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه و عدم مطالبه اولیای دم: با توجه به مفهوم مخالف تبصره ۴ ماده ۱۰ آیین نامه اجرایی ماده ۳ قانون بیمه اجباری در فرض مشخص و قطعی بودن مبلغ خسارت و عدم اختلاف طرفین در تعیین مقصر یا میزان تقصیر، شرکت بیمه میتواند پیش از قطعیت دادنامه و یا حتی پیش از صدور حکم دادگاه، مبلغ دیه را به حساب سپرده دادگستری واریز کند

استعلام

در اثر حادثه رانندگی در سال ۱۳۹۸ شخصی فوت می کند. شرکت بیمه‌گر وسیله نقلیه مسبب حادثه بلافاصله مستند به بند ۲ ماده ۳۶ قانون بیمه اجباری خسارت وارده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب ۱۳۹۵ با وجود عدم مطالبه اولیای دم و بدون وجود رای مرجع قضایی، اقدام به تودیع دیه کامل نزد صندوق تأمین خسارت های بدنی می کند با تشکیل پرونده و سیر مراحل قانونی در مرداد ماه سال ۱۳۹۹ حکم قطعی مرجع قضایی دائر بر پرداخت دیه کامل در حق اولیای دم صادر می شود. مستند به ماده ۴۹۰ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ پرداخت دیه باید به نرخ یوم الاداء صورت گیرد و طبق تبصره ۳ ماده ۳۲ قانون بیمه، ملاک قطعیت میزان خسارت، قطعیت حکم دادگاه است، اما در ماده ۳۶ همان قانون به پرداخت دیه بدون نیاز به حکم قضایی نیز اشاره شده است. آیا این فرض، مسئوولیت شرکت بیمه نسبت به مابه التفاوت دیه باقی است؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

هرچند وفق تبصره ۳ ماده ۳۲ قانون بیمه اجباری خسارات واردشده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه مصوب ۱۳۹۵، ملاک قطعی شدن خسارت موضوع این ماده، قطعیت حکم دادگاه است؛ اما با توجه به مفهوم مخالف تبصره ۴ ماده ۱۰ آیین نامه اجرایی ماده ۳ قانون یادشده مصوب۱۳۹۶/۴/۲۸ هیأت وزیران و تبصره ۲ ماده ۳۲ صدرالذکر، در فرض مشخص و قطعی بودن مبلغ خسارت و عدم اختلاف طرفین در تعیین مقصر یا میزان تقصیر و یا صرف تجدیدنظرخواهی از باب جنبه عمومی جرم، شرکت بیمه می تواند پیش از قطعیت دادنامه و یا حتی پیش از صدور حکم دادگاه، مبلغ دیه را به حساب سپرده دادگستری واریز کند؛ هرچند این پرداخت در روزهای پایانی سال و با هدف جلوگیری از شمول افزایش مبلغ ریالی دیه در سال بعد باشد.

مواد مرتبط

جستارهای وابسته