نقش محاکم ایران در اجرای حقوق بین‌الملل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
[[رده:حقوق بین الملل]] | [[رده:حقوق بین الملل]] | ||
[[رده:حقوق عمومی]] | [[رده:حقوق عمومی]] | ||
[[رده:مقالات منتشر شده در نشریات]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۵
نقش محاکم ایران در اجرای حقوق بین‌الملل مقاله ای از عبدالله عابدینی و سحر حسنی است که در شماره دوره 21، شماره 51 (پائیز 1401) فصلنامه پژوهشهای حقوقی منتشر شده است.
چکیده
محاکم داخلی کشورها یکی از ابزارهای مهم اجرای حقوق بین‌الملل قلمداد می‌شوند. با این حال، بنا به دلایلی، محاکم داخلی همه کشورها امکان مشارکت مستقیم در اجرا و توسعه حقوق بین‌الملل را ندارند. زمینه فرهنگ حقوقی، تجربه‌های تاریخی و وضعیت جغرافیایی بر جایگاه حقوق بین‌الملل در نظام حقوقی هر کشوری اثرگذار بوده است. ازاین‌رو، محاکم داخلی نیز باتوجه‌به جایگاه حقوق بین‌الملل در نظام حقوقی داخلی خویش نسبت به پرونده‌هایی که در محضرشان مطرح می‌شود، اظهارنظر می‌کنند. بر اساس عوامل متعددی که بر نگرش نظام حقوقی ایران به طورکلی اثرگذار بوده، موضع محاکم داخلی ایران نیز نسبت به حقوق بین‌الملل قابل تبیین است. در این نوشتار، ضمن نگاهی به جایگاه محاکم داخلی در اجرا و توسعه حقوق بین‌الملل به طورکلی، به عوامل مؤثر بر اجرا و توسعه حقوق بین‌الملل از سوی محاکم ایران به طور خاص می‌پردازیم. به نظر می‌رسد که تجربیات تاریخی یک سده اخیر در ایران بیشترین سهم را در نگرش به حقوق بین‌الملل داشته است.
کلید واژه ها
- محاکم داخلی
- اجرای حقوق بین الملل
- عامل تاریخی
- دیوان بین المللی دادگستری
- دادگاه ایرانی