ماده 144 قانون امور حسبی

ماده 144 قانون امور حسبی: ورثه و وصی و موصی ‌له که اموال غایب موقتا به آن ها تسلیم می‌ شود باید اموال را با رعایت مصلحت غایب حفظ و اداره نمایند و آن ها در ‌اداره اموال غایب به منزله وکیل او خواهند بود.

توضیح واژگان

ورثه: به کسی می گویند که در صورت برخورداری از شرایط ارث و مبرا بودن از موانع ارث بری، ترکه میت به او انتقال می یابد.

غایب مفقودالاثر: کسی است که از غیبت او مدت بالنسبه مدیدی گذشته و از او به هیچ وجه خبری نباشد.

مال: در لغت از مصدر «میل» به معنای خواستن، گرفته شده‌است و جمع آن اموال و به معنای دارایی‌ها، داشته‌ها و مال‌ها است. علت نامگذاری مال، میل به مبادله و دست به دست گرداندن آن است. مال در لغت معانی دیگری دارد از جمله اینکه آنچه که به تملیک انسان در می‌آید؛ هر آنچه که دارای ارزش، تملک پذیر و قابل استفاده باشد.

فلسفه و مبانی نظری ماده

علت این که ماده 144 قانون امور حسبی، ورثه و وصی را به منزله وکیل غایب قرار داده است این است که خواست قانونگذار جمع بین حمایت از حقوق غایب و ورثه بوده است و از همین رو ورثه و موصی له نمی توانند اموال غایب را بین خود تقسیم کنند و یا در آن تصرفات مالکانه انجام دهند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

چنانچه از ماده 144 قانون امور حسبی بر می آید، مانند اختیارات وکیل و امین است. با این تفاوت که تعهد ورثه، بر خلاف تعهد امین، تعهد به نتیجه است نه تعهد به وسیله زیرا ورثه با وجود امین اقدام و اموال غایب را چنان که هست نگهداری کنند لذا تعهد آنان باید سنگین تر باشد.