ماده 356 قانون امور حسبی

ماده 356 قانون امور حسبی: تصدیق صادره از مقامات صلاحیت دار کشور متوفی راجع به وراثت اتباع خارجه با انحصار آن پس از احراز اعتبار آن در دادگاه ایران از‌ حیث صدور و رعایت مقررات مربوطه به اعتبار اسناد تنظیم شده در خارجه قابل ترتیب اثر خواهد بود.

توضیح واژگان

دادگاه: مرجعی است که به تجویز قانون برای رسیدگی به شکایات و دعاوی امور حسبی تشکیل می شود.

سند: نوشته ای است که به طور کتبی، به منظور احقاق و اثبات عمل یا واقعه حقوقی تنظیم می‌گردد.

رویه های قضایی

در نظریه مشورتی شماره 7/6714 مورخ 1378/9/23 اداره حقوقی قوه قضاییه مقرر می دارد: با توجه به فصل نهم قانون امور حسبی و ماده 968 قانون مدنی صدور گواهی حصر ورثه برای تبعه خارجی که در خارجه هم فوت کرده باشد در محاکم ایران وجاهت ندارد. لیکن با عنایت به ماده 967 قانون اخیر الذکر همسر متوفی می تواند از دادگاه صلاحیت دار محل فوت متوفی گواهی انحصار وراثت تهیه و سهم الارث خود را از اموال وی در ایران اخذ و استیفا نماید.

در نظریه مشورتی شماره 7/7354 مورخ 1373/10/19 اداره حقوقی قوه قضاییه بیان می دارد: صدور گواهی حصر ورثه برای اتباع خارجه که در ایران فوت نموده اند با رعایت قوانین دولت متبوع آنان توسط دادگاه محل اقامت متوفی با توجه به مواد 7، 976 و 973 قانون مدنی بلامانع می باشد.

در نظریه مشورتی شماره 7/802 مورخ 1371/2/29 اداره حقوقی قوه قضاییه این پرسش طرح شده است که، شخصی در خارج از ایران فوت شده و گواهی حصر وراثت برای وی در کشور مقیم صادر شده است. آیا دادن اموال متوفی در ایران به وراثی که اسامی آن ها در گواهی حصر وراثت مذکور ذکر شده است امکان پذیر است؟ در جواب این گونه آمده است: در مورد گواهی حصر وراثت صادره از خارج ذی نفع باید طبق مواد 255 و 356 قانون امور حسبی و ماده 177 قانون اجرای احکام مدنی در دادگاه ایران اقامه دعوا نموده و با اثبات آن سهم الارث خود را مطالبه و دریافت نماید.