ممانعت از حق

ممانعت از حق به این معناست که شخصی مانع صاحب حق ارتفاق یا انتفاع از اعمال حق خود گردد. در ماده ۱۵۹ قانون آیین دادرسی مدنی، چنین بیان شده است که دعوای ممانعت از حق عبارت است از:«تقاضای کسی که رفع ممانعت از حق ارتفاق یا انتفاع خود را در ملک دیگری بخواهد».

دعوای ممانعت از حق

دعوای کسی که در ملک دیگری حق ارتفاق یا حق انتفاع داشته و در عین حال که متصرف حق مذکور است شخص دیگری مانع ادامه تصرف او در حق مذکور شده‌است را دعوای ممانعت از حق گویند.

مواد مرتبط

• ماده 159 قانون آیین دادرسی مدنی

رویه‌های قضایی

• نظریه شماره 7/1402/184 مورخ 1402/03/28 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره صدور اجراییه جهت اجرای احکام دعاوی ثلاثه کیفری