کفالت موقت

کفالت از حیث زمان تعهد کفیل به سه قسم است:

الف) کفالت مطلق: چنانچه در عقد کفالت، زمان ایفاء تعهد کفیل مطرح نباشد و به‌طور اطلاق گفته شود که من کفیل فلان هستم، آن را کفالت مطلق می‌نامند. کفالت مطلق مانند کفالت حال است و هر زمان که مکفول له بخواهد، کفیل وظیفه دارد مکفول را حاضر نماید.

ب) کفالت موقت: کفالت موقت به گونه ای است که متعهد در مدت معین، هر وقت مکفول له بخواهد، مکفول را حاضر نماید، در کفالت موقت نیز ممکن است موعد احضار در اختیار مکفول له باشد یا در عقد تعیین شود، در این نوع کفالت باید آغاز و انجام موعد تعهد معین باشد، در صورت مشخص نبودن آغاز آن، تاریخ عقد، آغاز تعهد محسوب می‌شود.

ج) کفالت موجل: در کفالت موجل، کفیل متعهد می‌شود که در راس اجل معینی، مکفول را حاضر نماید.(مانند احضار در اولین جلسه دادرسی)

بنا بر دسته بندی فوق، کفالت موقت، کفالتی است که در آن برای تعهد کفیل برای احضار مکفول، مدتی معین تعیین شود که آغاز و پایان داشته باشد. مطابق ماده ۷۳۷ قانون مدنی: «کفالت ممکن است مطلق باشد یا موقت و در صورت موقت بودن باید مدت آن معلوم باشد.»

در کفالت موقت، با سپری شدن وقت، تعهد کفیل، ساقط می‌شود، که قانون مدنی در این مورد سکوت کرده‌است.

مواد مرتبط

• ماده ۷۳۷ قانون مدنی

در فقه

عقد کفالت را می‌توان به صورت حال و به صورت مدت دار تا مدت معلومی منعقد نمود.

جستارهای وابسته

• کفالت