تشخیص هویت
تشخیص هویت از جمله عملیات پلیسی بسیار مهم و حساس است و می‌توان آن را تشخیص مجموعه علایمی دانست که موجب تمیز یک فرد از سایرین می‌شود.[۱]
مطابق ماده ۱۳۱ قانون آیین دادرسی کیفری: «بازپرس برای حفظ جسد، کشف هویت متوفی و چگونگی فوت وی، نسبت به ترسیم کروکی، عکسبرداری و در صورت امکان، فیلمبرداری از جسد و غیره اقدام و دستورهای لازم را صادر می‌کند.»
یکی از مواردی که در ماده فوق به آن پرداخته شده‌است، اقدامات لازم برای کشف هویت متوفی است. این امر در خصوص مواجه شدن مأمورین با جسدی ناشناس حادث می‌شود که لازم است اقدامات لازم برای شناسایی هویت جسد نظیر صورتجلسه کردن مشخصات جسد و اثر انگشت او و نیز دستور عکس برداری در صورت امکان و انتشار عکس در روزنامه یا تطبیق اثر انگشت با سوابق اثر انگشت موجود در دایره انگشت نگاری و … انجام شود.[۲]
در فقه
برخی از فقها تشخیص هویت میت را فی نفسه واجب ندانسته و گروهی دیگر معتقدند با توجه به لزوم اجازه ولی برای دفن میت، در صورت امکان لازم است ولی وی شناسایی شود.[۳]
مواد مرتبط
ماده ۱۳۱ قانون آیین دادرسی کیفری
منابع
- ↑ عباس ایمانی. فرهنگ اصطلاحات حقوق کیفری. چاپ 2. نامه هستی، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1308820
- ↑ سیدجلال الدین مدنی. آیین دادرسی کیفری (جلد اول و دوم) (از وقوع جرم تا اجرای حکم، دادسرا، مراحل کشف، تحقیق و تعقیب، دادگاه کیفری عمومی، دادگاه کیفری استان، تجدیدنظر، شعب تشخیص، فرجام، دعاوی ناشی از جرم، احکام و قرارهای کیفری، ادله اثبات جرم، وظایف قضات، وکلا و ضابطین دادگستری). چاپ 4. پایدار، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 890596
- ↑ مجموعه نظریات مشورتی فقهی در امور کیفری (جلد پنجم) (دیات). چاپ 2. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1312912