ماده ۱۳۱ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۱۳۱ قانون آیین دادرسی کیفری: بازپرس برای حفظ جسد، کشف هویت متوفی و چگونگی فوت وی، نسبت به ترسیم کروکی، عکسبرداری و در صورت امکان، فیلمبرداری از جسد و غیره اقدام و دستورهای لازم را صادر می‌کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

سابقاً ماده ۹۰ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸) در این باره وضع شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

یکی از مواردی که در ماده فوق به آن پرداخته شده‌است، اقدامات لازم برای کشف هویت متوفی است. این امر در خصوص مواجه شدن مأمورین با جسدی ناشناس حادث می‌شود که لازم است اقدامات لازم برای شناسایی هویت جسد نظیر صورتجلسه کردن مشخصات جسد و اثر انگشت او و نیز دستور عکس برداری در صورت امکان و انتشار عکس در روزنامه یا تطبیق اثر انگشت با سوابق اثر انگشت موجود در دایره انگشت نگاری و … انجام شود.

همچنین در خصوص تعیین تاریخ مرگ، علایمی پیش‌بینی شده‌است مانند:

۱- جسد در هوای آزاد بعد از ۱۰ الی ۱۲ ساعت و نیز در آب بعد از ۶ ساعت سرد می‌شود.

۲- سختی جسد تا ۱۲ ساعت ایجاد می‌شود و ظرف دوازده ساعت نیز از بین می‌رود.

۳- آشکار شدن رنگ سبز در نیمه راست شکم در حفره ایلیاک پس از ۴۸ ساعت

۴-بررسی زمان باقی ماندن غذا در معده و …

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

برخی از فقها تشخیص هویت میت را فی نفسه واجب ندانسته و گروهی دیگر معتقدند با توجه به لزوم اجازه ولی برای دفن میت، در صورت امکان لازم است ولی وی شناسایی شود.

رویه‌های قضایی

به موجب نظریه ۷/۸۱۰۱–۱۳۸۶/۱۲/۴ در فرض اعلام فوت آنی و فقدان شکایت اولیاء دم و نیز فقدان آثار ظاهری حاکی از ارتکاب جرم و نیز حاضر نبودن اولیاء دم به کالبد شکافی یا انتقال جسد به مرکز استان برای تعیین علت جرم، تحویل جسد به بستگان اشکالی ندارد.