ولایت
ولایت در لغت، به معنای نوعی تسلط ناشی از سرپرستی است.[۱][۲] ولایت، یعنی توانایی قانونی اداره امور مختلف شخص فاقد اهلیت.[۳]
در حقوق خصوصی، ولایت به معنای داشتن سمت و اختیار انجام اعمال حقوقی از سوی دیگری و اداره امور شخص مولی علیه است که ناشی از نمایندگی می‌باشد.[۴] ولایت به تبع نمایندگی بر چهار قسم قانونی (جد پدری و پدر) و قراردادی (وکیل) و ایقاعی (وصی) و قضایی (امین) منقسم است.[۵][۶]
رویه قضایی
مواد مرتبط
منابع
- ↑ زین العابدین قربانی لاهیجی. تفسیر جامع آیات الاحکام جلد 5 (حکومت اسلامی و ولایت فقیه). چاپ 5. سایه، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6656472
- ↑ سیدجلال الدین مدنی. حقوق مدنی (جلد هفتم) (بررسی مشخصات اشخاص و محجورین، وضعیت، شخصیت، هویت، تابعیت، اقامت، قیمومت). چاپ 5. پایدار، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6656488
- ↑ اکرم پوررنگ نیا. حضانت و نفقه زوجه. چاپ 1. مادر، 1382. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1351136
- ↑ احمدعلی حمیتی واقف. حقوق مدنی (جلد پنجم) - (خانواده). چاپ 1. دانش نگار، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6656480
- ↑ سیدجلال الدین مدنی. حقوق مدنی (جلد هفتم) (بررسی مشخصات اشخاص و محجورین، وضعیت، شخصیت، هویت، تابعیت، اقامت، قیمومت). چاپ 5. پایدار، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6656488
- ↑ فهیمه ملک‌زاده. دانشنامه حقوقی (حقوق مدنی) (جلد چهارم). چاپ 1. مجد، 1395. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6656496