ماده ۱۱۴۰ قانون مدنی
ماده ۱۱۴۰ قانون مدنی: طلاق زن در مدت عادت زنانگی یا در حال نفاس صحیح نیست مگر این که زن حامل باشد یا طلاق قبل از نزدیکی با زن واقع شود یا شوهر غایب باشد به طوری که اطلاع از عادت زنانگی بودن زن نتواند حاصل کند.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
منظور از «نفاس» که در ماده ۱۱۴۰ قانون مدنی مورد اشاره قرار گرفته است، خونی است که در زمان وضع حمل و تا مدتی پس از آن، از رحم زن خارج گردد،[۱] در واقع خونی را که حین زایمان یا پس از آن، حداکثر تا ده روز، از فرج زن خارج گردد؛ نفاس نامند.[۲]
«حامل» نیز، به معنای حمل کننده و آبستن است.[۳]
نکات تفسیری دکترین
طلاق غیرمدخوله در حال حیض، اشکالی ندارد،[۴] همچنین چنانچه زوج، غایب باشد؛ و در این مدت، نتواند در مورد انقضای دوره عادت ماهانه زوجه، استعلام نماید؛ و او را طلاق دهد؛ و بعد بفهمد که طلاق در زمان عادت، صورت پذیرفته؛ چنین طلاقی صحیح است.[۵]
سوابق و مستندات فقهی
سوابق و مستندات فقهی
طلاق در دوران حیض، صحیح نیست.[۶]
نکات توصیفی هوش مصنوعی
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- طلاق زن در دورهی عادت زنانگی یا نفاس معمولاً صحیح نیست.
- طلاق در دورهی عادت زنانگی یا نفاس در صورتی صحیح است که زن حامله باشد.
- طلاق قبل از نزدیکی با زن در دورهی عادت زنانگی یا نفاس صحیح است.
- طلاق در صورتی که شوهر غایب باشد و نتواند از عادت زنانگی زن اطلاع یابد، صحیح است.
رویه های قضایی
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ اسداله لطفی. سلسله مباحث فقهی حقوقی حقوق خانواده (جلد دوم). چاپ 1. خرسندی، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2032160
- ↑ سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد پنجم) (طلاق، متعه، اولاد، خانواده، انفاق، حجر و قیمومت). چاپ 11. اسلامیه، 1375. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 250076
- ↑ مسعود انصاری و محمدعلی طاهری. دانشنامه حقوق خصوصی (جلد دوم). چاپ 2. محراب فکر، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 420552
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. الفارق (دایرةالمعارف عمومی حقوقی) (جلد سوم) (عده). چاپ 1. گنج دانش، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4480680
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 335400
- ↑ آیت اله سیدمحمود هاشمی شاهرودی. فرهنگ فقه (جلد سوم). چاپ 1. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3553736