ماده ۶۹۷ قانون مدنی

ماده ۶۹۷ قانون مدنی: ضمان عهده از مشتری یا بایع نسبت به درک مبیع یا ثمن در صورت مستحق‌للغیر درآمدن آن جایز است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۶۹۶ قانون مدنی
• ماده ۶۹۸ قانون مدنی
• ماده ۳۶۲ قانون مدنی

نکات توضیحی ماده 697 قانون مدنی

به نظر برخی از حقوقدانان، قانونگذار در این ماده، ضمان از اعیان یا رد مال معین را پذیرفته‌است، به همین دلیل نباید چنین ضمانی را، با مفهوم رایج و مصطلح ضمان، خلط نمود، چون ناظر بر رد عین مال است؛ نه مال ثابت در ذمه. ضمان موضوع این ماده، نوعی تعهد به نفع ثالث است، حتی اگر تصرفی که منشأ رد عین است؛ نامشروع باشد؛ نظیر غصب. به نظر برخی دیگر از حقوقدانان، مال، تقسیم می‌گردد به دین و عین؛ لذا ضمان از اعیان موضوع این ماده صحیح بوده و مشمول حکم ماده ۶۸۴ قانون مدنی نیز می‌باشد.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

ممکن است شخصی از بایع ضمانت نماید؛ که چنانچه زمین مورد معامله، مستحقٌ للغیر درآید؛ و خریدار بر روی آن بنا احداث نموده باشد؛ و مالک زمین، مشتری را ملزم به قلع آن ساختمان نماید؛ در این صورت خسارات خریدار را پرداخت نماید، بنابر نظر مشهور فقها، چنین ضمانی، از مصادیق ضمان ما لم یجب محسوب گردیده و صحیح نیست.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 697 قانون مدنی

1. ضمان عهده به معنای تعهد نسبت به درک یا استرداد مبیع یا ثمن است.
2. این ماده به ارتباط میان مشتری و بایع در صورت مستحق‌للغیر درآمدن مبیع یا ثمن اشاره دارد.
3. موضوع ماده شامل مبیع یا ثمنی است که بعداً مشخص شود متعلق به دیگری بوده است.
4. ضمان عهده برای حفظ حقوق خریدار یا فروشنده در صورت بروز مشکل حقوقی است.
5. این ماده به جواز ضمان عهده اشاره دارد، به این معنا که این نوع تضمین قانونی است.

مقالات مرتبط

شروط و مفاد معتبر پس از زوال یا انحلال قرارداد درحقوق ایران بامطالعه ی اجمالی اسناد بین المللی

رویه های قضایی

• نظریه شماره 1258/95/7 مورخ 1395/06/31 اداره کل حقوقی قوه قضاییه