ماده ۳۵ قانون دیوان عدالت اداری
ماده ۳۵ قانون دیوان عدالت اداری: (اصلاحی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰)- مرجع رسیدگی به تقاضای صدور دستور موقت، شعبه‌ای است که به اصل شکایت رسیدگی می‌کند و مرجع رسیدگی‌کننده طی دادرسی فوری، در صورت احراز ضرورت و فوریت موضوع، بر حسب مورد، دستور موقت مبنی بر توقف اجرای اقدامات، تصمیمات و آرای مورد شکایت یا انجام وظیفه صادر می‌کند.
تبصره ۱ (اصلاحی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰)- دستور موقت تأثیری در اصل شکایت ندارد. در صورت ردّ شکایت یا صدور قرار سقوط شکایت یا صدور قرار ابطال یا رد دادخواست اصلی و یا حکم به عدم ابطال مصوبه و قطعیت رأی صادره، دستور موقت نیز لغو می‌شود.
تبصره ۲ (الحاقی ۱۴۰۲/۰۲/۱۰)- اجرای دستور موقت صادره از شعب دیوان منوط به تأیید رئیس دیوان است که حداکثر ظرف یک هفته از زمان وصول باید نظر خود را اعلام نماید. در صورت عدم اظهارنظر در مهلت مذکور دستور موقت صادره لازم‌الاجراء است.
رویه های قضایی
- رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره تطبیق مصوبه کمیته بند (ج) تبصره ۳۵ قانون بودجه سال ۱۳۷۸ کل کشور با ماده ۳۳ قانون برنامه سوم توسعه
- رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال بخشنامه شماره ۱۲۳۰۳/۸۱۱ مورخ ۱۷/۱۱/۱۳۶۹ اداره کل شهرسازی و معماری شهرداری تهران
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره مصادیق رای به تعطیلی محل از سوی کمیسیون ماده ۱۰۰ شهرداری
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره مرجع پرداخت حقوق دوران مرخصی مستخدمان پیمانی
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره مرجع صدور مجوز احداث دکل و آنتنصدور رأی به تخریب به صرف عدم اخذ مجوز
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره ماهیت توافق شهرداری با مالک به منظور صدور مجوز ساختمانهای فاقد ایمنی
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره طرح شکایت بانک ملت در دیوان
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره ضمانت اجرای به کارگیری کارگران خارجی فاقد پروانه
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره شرایط صدور حکم به تخریب
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره رابطه استخدامی مامورین حفاظت بانک ها
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره تعهدات شرکت مخابرات پس از واگذاری به بخش خصوصی
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره تحقیق محلی در آیین دادرسی کار