استفاده بدون جهت اکل مال به باطل در قرآن

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
استفاده بدون جهت اکل مال به باطل در قرآن
عنواناستفاده بدون جهت اکل مال به باطل در قرآن
رشتهحقوق خصوصی
دانشجوداود ایمانزاده ارباطان
استاد راهنماعباسعلی عمیدزنجانی
استاد مشاورعلی حسین مصلحی
مقطعکارشناسی ارشد
سال دفاع۱۳۸۰
دانشگاهدانشگاه تهران



استفاده بدون جهت اکل مال به باطل در قرآن عنوان پایان نامه ای است که توسط داود ایمانزاده ارباطان، با راهنمایی عباسعلی عمیدزنجانی و با مشاوره علی حسین مصلحی در سال ۱۳۸۰ و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران دفاع گردید.

چکیده

استفاده بدون جهت و به تعبیر قرآن کریم اکل مال به باطل بعنوان یکی از منایع تعهد است که در حقوق اکثر کشورها پذیرفته شده است . این قاعده که هیچکس نباید به زبان دیگری دارا شود در کشورهای مختلف خواه بصورت وضع یک قاعده کلی و خواه با بیان برخی مصادیق قاعده مورد شناسایی و عمل قرار گرفته است . حقوق اسلام نیز ، بعنوان یک نظام حقوقی مستقل ، شاید تنها نظام حقوقی است که این قاعده را از بدو پیدایش تاسیس نموده است . قرآن بعنوان قانون اساسی اسلام ضمن تاسیس قاعده در چند آیه و بیان برخی مصادیق بارز آن ، بر منع داراشدنهای بدون سبب تاکید نموده است . در حقوق ایران نیز که مبتنی بر فقه امامیه است این قاعده در موارد متعددی مورد شناسایی و پذیرش واقع شده است . اصل ۴۹ قانون اساسی ضمن بر شمردن برخی از مصادیق اصلی استفاده بدون جهت بر رد ثروت های تحصیل شده از این راه به صاحبان اصلی تاکید کرده است .

کلیدواژه ها

  • قرآن
  • استفاده بدون جهت(حقوق )

مواد مرتبط