استناد مأموران مکلف به مقابله با خطر به اضطرار از منظر مواین فقهی
 | |
| عنوان | استناد مأموران مکلف به مقابله با خطر به اضطرار از منظر مواین فقهی |
|---|---|
| نویسنده | اردوان ارژنگ |
| محور موضوعی | حقوق خصوصی فقه |
| سال نشر | ۱۴۰۱ |
| منتشر شده در | نشریه دیدگاه های حقوق قضایی |
| دوره | ۲۷ |
| شماره | ۹۸ |
| دانلود مقاله | دانلود از سایت نشریه |
استناد مأموران مکلف به مقابله با خطر به اضطرار از منظر موازین فقهی عنوان مقاله ای از اردوان ارژنگ است که در شماره 100 (شهریور ماه 1401) فصلنامه دیدگاه های حقوق قضایی منتشر شده است.
چکیده
تبصره ماده 152 ق.م.ا شاغلان برخی فعالیتها را که موظف به مقابله با خطرند و این انجام وظیفه و ایفای تعهد از سوی آنان، معمولاً با خطر و ضرر ملازمه دارد (مانند پلیس که وظیفهاش حفظ امنیت است، فردی که بنا به وظیفه قانونی و شرعی خود به مرزبانی، جنگ و مقابله با دشمن رفته است، آتشنشان که عموماً حین انجام وظیفه در شرایط پُرخطر قرار دارد) مجاز نمیداند که به استناد خطر و اضطرار، وظیفه خود را ترک کنند. مآلا ایشان، بهدلیل ترکِ فعل، مستحق کیفر دانسته میشوند. این نوشتار با شیوه توصیفی ـ تحلیلی و مبتنی بر منابع کتابخانهای بر این باور است که ادله فقهی متعددی وجود دارد که این مقرره را در آزمون فقهی، ناموفق دانسته و آن را نقدپذیر و ناپذیرفتنی میداند.حکم بدیهی وجوب حفظ نفس، عدم جواز القای نفس در تهلکه، حکم عقلی و عقلایی بایستگی حفظ جان، ناروایی تبعض در اثرگذاری اضطرار، اطلاق و عموم ادله اضطرار، اهم دانستن حفظ جان در گاه تزاحم، حکومت دلیل اضطرار بر ادله اولیه، ظهور ادله اولیه وجوب وفای به عقد در غیرمضطر، انصراف ادله اولیه به غیرمضطر، شرطیت مضطر نبودن در تحقق و تنجز تکلیف، بخشی از این ادلهاند.