بررسی قاعده منع تلقین دلیل در دادرسی اسلامی
 | |
| عنوان | بررسی قاعده منع تلقین دلیل در دادرسی اسلامی |
|---|---|
| نویسنده | عزیز الله فهیمی خالق داد اسدی |
| محور موضوعی | فقه حقوق دادرسی |
| سال نشر | ۱۴۰۰ |
| منتشر شده در | نشریه حقوق اسلامی |
| دوره | ۱۸ |
| شماره | ۷۰ |
| دانلود مقاله | دانلود از سایت نشریه |
بررسی قاعده منع تلقین دلیل در دادرسی اسلامی عنوان مقاله ای از عزیز الله فهیمی و خالق داد اسدی است که در آبان 1400 و در شماره 70 فصلنامه حقوق اسلامی منتشر شده است.
چکیده
یکی از قواعد مهم در نظام دادرسی اسلامی، قاعده «منع تلقین دلیل» است که در حقوق، با عنوان مشابه «منع تحصیل دلیل» شناخته می‌شود. و آن عبارت از این است که قاضی به یکی از طرفین دعوا، دلیلی بیاموزد و یا او را در نحوه استناد به دلیل راهنمایی نماید تا بر طرف مقابل خود غلبه پیدا کند؛ مثل تلقین انکار به کسی‌که قصد اقرار دارد یا تلقین نکول به شخصی‌که قصد سوگند دارد. این قاعده هرچند به صورت کلی در پژوهش‌های حقوقی مورد توجه قرار گرفته، اما این نوشتار با روش توصیفی تحلیلی دیدگاه فقها به دنبال واکاوی مبانی، استثناءات و ضمانت اجرای این قاعده در فرایند دادرسی می‌باشد که تا کنون مغفول مانده است. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که، تلقین دلیل به یکی از طرفین دعوا جایز نیست و علاوه بر آن، دارای ضمانت اجراهای (مجازات، جبران خسارت و نقض حکم صادره) می‌باشد. لکن قاعده‌ی مزبور به اطلاق خود باقی نمانده، مواردی از تحت آن استثناء گردیده‌اند. حال، سؤال‌های اصلی تحقیق این است که مبانی تلقین دلیل چیست؟، استثناءات آن کدام‌اند؟ و در دادرسی اسلامی از چه ضمانت اجرایی برخوردار می‌باشد؟
کلیدواژه ها
- تلقین دلیل
- تحصیل دلیل
- منع تلقین دلیل
- بی طرفی قاضی
- دادرسی اسلامی