تحقق عدالت توزیعی با رویکرد هوش انسانی یا هوش مصنوعی

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

تحقق عدالت توزیعی با رویکرد هوش انسانی یا هوش مصنوعی نام مقاله ای از کاظم علیون و خیرالله پروین و مصطفی سراجی بوده که در شماره دهم دوره پنجم (مهر 1403) فصلنامه حقوق فناوری های نوین منتشر شده است.

چکیده

هوش مصنوعی یکی از اساسی‌ترین و جدی‌ترین مباحث تحقیق و تفحص در سطح جهان امروزی است. هوش مصنوعی در عهد کنونی به‌نحو برق‌آسا و شگفت‌انگیزی درحال ترقی و توسعه است و در آیندۀ بسیار نزدیک، شاهد تغییرات و تحولات عظیم این نوع فنّاوری نوین خواهیم بود. این تکنیک و فنّاوری جدید در گسترۀ بین‌المللی به‌طور وسیع و معتنابهی در حرفه و صنعت‌های مختلف به کار رفته است. حرفۀ حقوق، قانون و عدالت توزیعی نیز از این موضوع مستثنی نیست. حال این پرسش مطرح است که برای رسیدن به عدالت توزیعی کدام‌یک از ابزارها مفیدتر و مناسب‌تر خواهد بود؛ هوش انسانی یا هوش مصنوعی؟ آیا در این عهد مدرن می‌توان با این فنّاوری نو جامعه‌ را به عدالت و انصاف واقعی نزدیک‌تر کرد؟ آنچه مسلم است هوش مصنوعی با رفتار هوش انسانی موجب تقویت توانمندی و افزایش بازدهی می‌شود؛ ازاین‌رو یافته‌‌ها با استفاده از روش توصیفی، تحلیلی و استدلالی نشان می‌دهند که هوش مصنوعی به‌لحاظ سرعت، دقت و قدرت تصمیم‌گیری در تجزیه‌وتحلیل مسائل در مقایسه با هوش انسانی، بازدهی و راندمان مطلوب‌تری دارد. بدین‌سان به‌کارگیری این فنّاوری نوین در توزیع عادلانۀ درآمدها، فرصت‌ها و مسائل مهم اقتصادی در جامعه کمک بسزایی می‌کند. تأثیرات منفی ناشی از گسترش این فنّاوری جدید سبب تبعیض و نابرابری‌های اقتصادی، آموزشی، اخلاقی و غیره می‌شود؛ اما می‌توان با اعمال احتیاطی، مدیریت و نظارت سنجیده و دقیق داده‌ها و وضع برنامه‌ها و قوانین حمایتی و استفاده از فنّاوری هوش مصنوعی برپایۀ اصول عدالت توزیعی، تأثیرات منفی نابرابری‌های ناشی از توسعۀ این فنّاوری نوین را کاهش داد.

کلیدواژه ها

  • دولت
  • شخصیت حقوقی
  • عدالت توزیعی
  • هوش انسانی
  • هوش مصنوعی

مواد مرتبط