حمایت دادگاه های ملی از دیوان های داوری خارجی در تحصیل ادله

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

حمایت دادگاه ‏های ملی از دیوان ‏های داوری خارجی در تحصیل ادله نام مقاله ای از رحمت الله جان محمدی و مجتبی اصغریان و نیما نصرالهی بوده که در شماره هفتم دوره چهارم فصلنامه حقوق فناوری های نوین منتشر شده است.

چکیده

دیوان ‏های داوری بین‏ المللی، که مقر داوری آن‏ها خارج از قلمرو کشور محل استقرار ادله و در قلمرو کشور دیگری است، دیوان خارجی نامیده می‏ شوند. در مواردی، برای کشف واقع نیاز به تحصیل ادله نزد اشخاص ثالثی دارند که خارج از قلمرو کشور مقر دیوان داوری است و گاه به علت فقد صلاحیت باید از مساعدت قضایی دادگاه‏های ملی کشور محل وجود ادله استفاده کنند. در بسیاری از نظام‏ های حقوقی پیشرفته، ازجمله نظام حقوقی آمریکا، این اختیار برای دادگاه‏ ها پیش‏بینی شده است که به دیوان‏ های داوری خارجی برای تحصیل ادله، اعم از ادای شهادت و تسلیم اسناد و مدارک، مساعدت قضایی و با قبول نیابت همکاری کنند. پژوهش پیش‏رو در صدد است تا با روشی توصیفی ‏تحلیلی به این سؤالات پاسخ دهد: مساعدت قضایی دادگاه ‏های ملی در امر تحصیل ادله منحصراً به دیوان ‏های داوری خارجی و پذیرش نیابت قضایی بر مبنای کدام قواعد حقوقی امکان‏ پذیر است؟ همچنین، آیا دادگاه ‏های ملی ایران، به استناد قانون داوری تجاری بین‏ المللی، امکان مساعدت قضایی و قبول نیابت در تحصیل دلیل به دیوان ‏های خارجی را که مقر آن‏ها خارج از قلمرو سرزمینی کشور ایران است دارند؟ ازآنجاکه در بیشتر کشورها گفتمان داوری متضمن دو نظم متمایز متشکل از داوری داخلی و داوری بین‏ المللی است، در این پژوهش صرفاً به قانون داوری تجاری بین ‏المللی مصوب 1376 و قواعد داوری بین‏ المللی برخی کشورها پرداخته و از مقررات داوری داخلی به استثنای نگاهی گذرا در بخش دوم چشم‏ پوشی شده است تا حوزۀ پژوهش از نظام داوری بین ‏المللی خارج نشود.

کلیدواژه ها

  • تحصیل ادله
  • مساعدت قضایی
  • دیوان خارجی
  • داوری بین‏ المللی
  • دادگاه ملی

مواد مرتبط