رای وحدت رویه شماره 83 مورخ 1353/09/20 هیات عمومی دیوان عالی کشور (اعتراض حکم غیابی صادره از دادگاه بخش در دعوی به خواسته کم‌تر از بیست هزار ریال)
رای وحدت رویه شماره 83 مورخ 1353/09/20 هیئت عمومی دیوان عالی کشور (قابل اعتراض بودن احکام غیابی صادر از دادگاه بخش در دعوایی به خواسته کم‌تر از بیست هزار ریال): نظر به اینکه مطابق ماده (174) اصلاحی قانون آیین دادرسی مدنی محکوم علیه غایب پس از ابلاغ حکم غیابی می‌تواند دادخواست پژوهشی به مرجع رسیدگی پژوهشی تقدیم کند و استثنایی که مقنن به موجب همین ماده راجع به احکام غیابی صادر در دعاوی که خواسته آن بیش از بیست هزار ریال نیست قائل شده و آن‌ها را قابل اعتراض در دادگاه شناخته بدان جهت است که اینگونه احکام به موجب ماده (476) آیین دادرسی مدنی اصولاً قابل رسیدگی پژوهشی نمی‌باشد و وقتی احکام از این قبیل که دادگاه شهرستان به قائم مقامی دادگاه محل صادر می‌کند قابل اعتراض شناخته شده است به طریقی اولی احکام غیابی صادر از دادگاه بخش در دعاوی مزبور قابل اعتراض در آن دادگاه خواهد بود و رأی شعبه 17 دادگاه بخش در این زمینه صحیح و مطابق با موازین قانونی است. این رأی به موجب ماده (3) از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال 1337 برای دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم الاتباع است.
مواد مرتبط
- ماده 476 آیین دادرسی مدنی مصوب 1318
- ماده 147 آیین دادرسی مدنی مصوب 1318
- ماده (3) از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال 1337