شرایط قابل استماع بودن دعوی در فقه (شرحی بر بند 3 و 5 الی 11 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی)

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

شرایط قابل استماع بودن دعوی در فقه (شرحی بر بند 3 و 5 الی 11 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی) نام مقاله ای از خیر الله هرمزی بوده که در شماره سیزدهم دوره چهارم (زمستان 1394) فصلنامه علمی پژوهش حقوق خصوصی منتشر شده است.

چکیده

با اینکه بندهاي 5 و 7 الی 11 ماده 84 از فقه اقتباس شده و بند 7 الی 11 در قـانون قـدیم آیـین دادرسی مدنی وجود نداشته است و در فقه موارد مذکور و موارد دیگـري بـه عنـوان شـروط قابـل استماع بودن مورد مطالعه قرار گرفتـه، قـانون گـذار ایـن مـوارد را تحـت عنـوان ایـرادات و موانـع رسیدگی آورده است که عنوان فقهی مشابهی ندارد. به علاوه ضمانت اجراي عـدم وجـود شـرایط قرار رد دعوي پیش بینی شده است. این در حالی است که در صورت عدم وجود شـرایط، دعـوي غیر قابل استماع میباشد و دادگاه می بایست قرار عدم استماع دعوي صادر نمایـد کـه از نظـر آثـار با قرار رد دعوي متفاوت است. هدف از این مقاله مطالعه شرایط قابل استماع بودن دعوي در فقـه، با توجه به قانون آیین دادرسی مدنی و مقایسه آن با حقوق فرانسه میباشد.

کلیدواژه ها

  • دعوي
  • شروط استماع
  • مانع رسیدگی
  • ایراد
  • قرار رد و قرار عدم استماع دعوي

مواد مرتبط

برگرفته از «https://wikihoghoogh.net/w/index.php?title=شرایط_قابل_استماع_بودن_دعوی_در_فقه_(شرحی_بر_بند_3_و_5_الی_11_ماده_84_قانون_آیین_دادرسی_مدنی)&oldid=203938»