طلاق منجز

به طلاقی که به صورت مطلق، اجرا گردیده؛ و معلق به امری دیگر، یا زمانی در آینده نشده باشد؛ طلاق منجز گویند. مطابق قانون مدنی، طلاق باید منجز باشد و طلاق معلق به شرط، باطل است.

مواد مرتبط

• ماده ۱۱۳۵ قانون مدنی

قلمرو

در طلاق، منجز بودن قصد طلاق دهنده، و قاطع و جازم بودن او، شرط است؛ و طلاق معلق به وقوع امری در آینده، اعتباری ندارد، البته معلق بودن طلاق، به یکی از شرایط صحت آن، نظیر وجود رابطه زوجیت، یا زنده بودن شوهر، صحیح است.

تعلیق در طلاق خلع

تعلیق در طلاق خلع صحیح نیست؛ لیکن تعلیق التزام زوجه به تأدیه فداء، تعلیق در طلاق محسوب نمی‌گردد، مانند اینکه زوجه پرداخت فداء را، معلق به اجرای صیغه طلاق نماید.

شک در معلق یا منجز بودن طلاق

در صورت شک در معلق یا منجز بودن طلاق، اصل عدم تعلیق، دلالت بر تنجیز طلاق دارد و ادعای شوهر، در مورد منجز بودن طلاق، نیازی به دلیل ندارد.

مصادیق

• اگر زوج طلاق را معلق به حامله نشدن زن تا دو ماه دیگر نماید؛ چنین طلاقی باطل است.
• اگر مرد، وقوع طلاق را، معلق به خروج زن از منزل، بدون اذن شوهر نماید، چنین طلاقی بی‌اعتبار است، همچنین طلاقی که معلق به فرارسیدن دی ماه باشد؛ باطل است.
• طلاق معلق به آمدن برادر زوجه از سفر، و نیز طلاق معلق به طلوع خورشید، باطل است.

در فقه

صیغه طلاق باید منجز باشد؛ تعلیق طلاق به امری که وقوع آن در آینده، محتمل یا قطعی است؛ صحیح نمی‌باشد.

طلاق معلق بر شرط یا صفت، صحیح نیست.

در رویه‌ قضایی

• رای دادگاه درباره اثر اعسار از پرداخت نفقه بر تحقق حق طلاق (دادنامه شماره ۹۲۰۹۹۷۲۱۳۰۵۰۱۴۵۰)

جستارهای وابسته

• طلاق
• طلاق معلق