فرجام‌خواهی در موضوع وقف: چالش تمییز اصل وقفیت از دیگر دعاوی
فرجام‌خواهی در موضوع وقف: چالش تمییز اصل وقفیت از دیگر دعاوی نام مقاله ای از مهسا آقائی که در شماره دوم (زمستان1401) در نشریه نقد و تحلیل آراء قضایی منتشر شده است.
چکیده
شعبۀ اول دیوان‌عالی کشور در تاریخ 26/09/1393 دادنامه‌ای پیرامون «فرجام‌خواهی از رأی صادر شده در دعوای ابطال سند وقف‌نامه» صادر کرده است. این دادنامه از دو منظر به موضوع می‌پردازد: نخست از جهت امکان اعتراض به آراء که مسألۀ فرجام‌پذیریِ آراء صادر شده در دعاوی وقف را مورد بررسی قرار می‌دهد و دوم در خصوص وارد بودن اعتراض و فرجام‌خواهیِ مربوط به دادنامۀ فرجام‌خواسته و نقض و ارسال آن به شعبۀ هم‌عرض برای رسیدگی دوباره.
مطالعه و نقد این دادنامه و وارسیِ همه جانبۀ آن، از چند جهت شایستۀ توجّه است؛ نخست آن‌که این دادنامه پیرامون اعتراض به آراء قضائی بحث می‌کند که مقولۀ آیینیکِ بسیار مهمی است و با اشاره به مفاد رأی وحدت رویۀ شمارۀ 666، بار دیگر بر فرجام‌پذیری آراء مربوط به وقف تأکید می‌ورزد. افزون بر این، دادنامۀ دیوان از حیث توجه به نحوۀ استدلالهای حقوقی و قضایی، ایرادهای شکلی، تأکید بر هماهنگی صدر و ذیل دادنامه‌ها و نیز بحث در خصوص ادلۀ اثبات دعوا، حاوی نکات ارزشمندی است. همچنین بررسیِ دادنامۀ فرجام‌خواسته در کنار رأی شعبۀ دیوان، می‌تواند به بهبود فرایند صدور آراء قضایی به نحو شایانی کمک کند و نیز الگوی مناسبی را در اختیار دادگاههای قرار دهد و فرجامی باشد بر ابهامها و اختلاف‌نظرهای پیرامون مسألۀ فرجام‌پذیری آراء مربوط به دعاوی وقف.
کلیدواژه‌ها
- وقف‌نامه
- اصل وقف
- فرجام‌خواهی
- مرجع صالح
- فرجام‌پذیری
- ادلۀ اثبات