قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری
قانون دیوان عدالت اداری مصوب 1390 مجلس شورای اسلامی و نهایتا مصوب 1392 مجمع تشخیص مصلحت نظام دارای 124 ماده و 29 تبصره می‌باشد که مواد 10 و 12 و 89 و 90 این قانون به تصویب مجمع تشخیص مصلحت نظام رسیده و سایر مواد آن توسط شورای نگهبان تایید شده است. این قانون بیانگر تشکیلات دیوان عدالت اداری و صلاحیت های دیوان و شیوه‌ی رسیدگی دیوان به شکایات و نهایتا طرق اعتراض به آراء و اجرای احکام دیوان است.[۱]
سیر تحولات قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری
نخستین قانون راجع به دیوان عدالت اداری قانون راجع به شورای دولتی مصوب سال 1339 بود. پس از آن در سال 1360 قانون دیوان عدالت اداری به تصویب رسید و دو سال بعد یعنی در 1362 آیین دادرسی دیوان عدالت اداری توسط شورای عالی قضایی به تصویب رسید. در سال های 71 تا 78 اصلاحاتی از قبیل قانون الحاق 5 تبصره به مواد 15 و 18 و 19 دیوان عدالت اداری و قانون اصلاح موادی از قانون دیوان عدالت اداری سال 1360 صورت گرفت. در سال 1379 برخی از مواد آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1362 توسط رئیس قوه قضاییه اصلاح شد. سپس در سال 1385 قانون دیوان عدالت جدیدی به تصویب مجمع تشخیص مصلحت نظام رسید و نهایتا در سال 1390 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری به تصویب مجمع تشخیص مصلحت نظام رسید.[۲]