قدرت ‌نمایی و ایجاد مزاحمت با چاقو یا هر نوع اسلحه دیگر

در قانون

ماده 617 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب 1375، عنصر قانونی این جرم را تشکیل می دهد. عنصر مادی این جرم در وهله نخست، بکار بردن اسلحه ( اعم از گرم یا سرد) و در وهله دوم بکار بردن این اسلحه به روی کس یا جمع است.

عمل مورد بحث در این جرم، صرف تهدید و اخاذی را در بر میگیرد، به عبارت دیگر مادام که اقدام مرتکب فقط در حد اخاذی یا تهدید با چاقو یا اسلحه باشد، مشمول این جرم است، اما اگر جراحت یا ضربی در نتیجه این اقدام ایجاد گردد، باید آن را از شمول این جرم، خارج و به مواد مرتبط با ضرب و جرح استناد نمود، نکته مهم آنکه چنانچه استفاده از چاقو به همراه قدرت نمایی باشد، باید قائل به وقوع دو جرم باشیم و بر اساس قواعد تعدد معنوی عمل کنیم، لذا باید مجازات قدرت نمایی را که شدید تر است اعمال کنیم. همچنین چنانچه ایجاد مزاحمت، مشمول ماده ی خاصی باشد و بوسیله چاقو نیز رخ داده باشد، باید آن را طبق قواعد تعدد معنوی، مستعد اعمال مجازات اشد بدانیم. «ایجاد مزاحمت» را در اینجا، باید ناظر به رفتار هایی دانست که منجر به سلب آرامش اشخاص و نیز آزار آنان بدون ضرب و جرح می شود.لازم به ذکر است که چنانچه سلاح مرتکب، از نوع سلاح گرم باشد ، باید مجازات حمل سلاح غیر مجاز را نیز بر او بار کرد.

جرم فوق یک جرم مطلق بوده و نیازی به تحقق نتایجی از قبیل موفقیت در اخاذی و بدست آوردن مال یا منفعت وجود ندارد.

مجازات

در خصوص مجازات این عمل، باید توجه کرد که این ماده از معدود مواردی است که برای یک عمل مجرمانه تعزیری، مجازات شلاق در نظر گرفته شده است، عده ای علت این امر را باور به بازدارنده تر بودن چنین مجازاتی در رفتار های شرارت آلود دانسته اند.

در فقه

این جرم را در فقه، تحت عنوان تشهیر سلاح مورد بررسی قرار داده اند.