ماده 116 آئین نامه داخلی مجلس شورای اسلامی مصوب 1361
 | این ماده به موجب قوانین لاحق نسخ شده است. |
ماده ۱۱۶ آئین نامه داخلی مجلس شورای اسلامی مصوب ۱۳۶۱: لوایح و طرحهای یک فوریتی آن است که پس از تصویب فوریت به کمیسیون ارجاع میشود تا خارج از نوبت مورد بررسی قرار گیرد. و لوایح و طرحهای دو فوریتی آن است که پس از تصویب دو فوریت بلافاصله به طبع و توزیع آن اقدام و ۲۴ ساعت پس از توزیع در مجلس مطرح میشود. لایحه و طرح سه فوریتی آن است که وقتیکه سه فوریتی طرح یا لایحه بتصویب مجلس رسید در همان جلسه وارد دستور میگردد. در موقعیکه فوریت طرح یا لایحه تقاضا میشود باید در همان جلسه در باب لزوم و عدم لزوم فوریت پس از توضیح پیشنهاد کننده یا یکی از پیشنهاد کنندگان و اظهارات یک مخالف و یک موافق (هر یک در حدود ۵ دقیقه) رأی گرفته شود. اگر تقاضای یک یا دو فوریت ضمن لایحه و یا طرحی که در مجلس مطرح است نشده باشد ۱۵ نفر از نمایندگان نیز میتوانند کتبا تقاضای یک فوریت و یا دو فوریت آن لایحه یا طرح را بنمایند که در اینصورت بدون مباحثه در اصل مطلب در باب فوریت اخذ رأی بعمل میآید. تقاضای دو فوریتی و سه فوریتی بودن طبق ماده ۷۰ در حکم تقاضای تغییر دستور است.
تبصره ۱ – در تصویب سه فوریت بعد از صحبت دو مخالف و دو موافق موافقت دو سوم آراء حاضران لازم است و فقط در موارد اضطراری میشود تقاضای سه فوریت نمود.
تبصره ۲ – در صورتیکه تقاضای سه فوریت یا دو فوریت لایحه یا طرح تصویب نشود ممکن است در همان جلسه مطابق آئیننامه تقاضای فوریتهای دیگر بعمل آید و در صورت عدم تصویب اصل فوریت بصورت عادی عمل میشود.