ماده ۳۰ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۳۰ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان: علاوه بر جهات قانونی برای شروع به تعقیب موضوع قانون آیین دادرسی کیفری، موارد زیر نیز از جهات قانونی برای شروع به تعقیب یا اتخاذ تدابیر حمایتی مقرر در این قانون می‌باشد:

الف) تقاضای طفل و نوجوان.

ب) گزارش‌ها و درخواست‌های مکتوب یا شفاهی که هویت گزارش دهندگان و نویسندگان آنها مشخص نیست در صورتی که دارای قرائن معقول و متعارف باشد.

توضیح واژگان

تعقیب: در اصطلاح حقوقی، توسل به یک عمل قضایی برای وصول به گرفتن حکم یا قرار یا اجرای آن است[۱] و تعقیب کیفری، اصولاً در صلاحیت دادسرا و به عهده دادستانی است.[۲]

نکات توضیحی

جهات تعقیب جرم عبارتند از: الف – شکایت شاکی یا مدعی خصوصی ب – اعلام و اخبار ضابطان دادگستری، مقامات رسمی یا اشخاص موثق و مطمئن پ – وقوع جرم مشهود، در برابر دادستان یا بازپرس ت – اظهار و اقرار متهم ث- اطلاع دادستان از وقوع جرم به طرق قانونی دیگر.[۳] علاوه بر موارد مذکور در آیین دادرسی کیفری، دو مورد از جهات تعقیب در ماده ۳۰ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان ذکر شده‌است که در جهت حمایت از اطفال و نوجوانان، پیش‌بینی شده‌است.

مقالات مرتبط

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد دوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 115960
  2. فهیمه ملک‌زاده. دانشنامه حقوقی (آیین دادرسی کیفری-مدنی). چاپ 1. مجد، 1395.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6652416
  3. ماده 64 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392