ماده 47 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری

ماده 47 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب 1386: با رعایت قوانین و مقررات ثبت اجباری نام های تجارتی‌، این قبیل نام ها حتی بدون ثبت‌، در برابر عمل خلاف قانون اشخاص ثالث حمایت می‌شوند.

‎‎‎هرگونه استفاده از نام تجارتی توسط اشخاص ثالث‌، به صورت نام تجارتی یا علامت یا علامت جمعی‌، یا هرگونه استفاده از آنها که عرفاً باعث فریب عموم شود، غیرقانونی تلقی می‌شود.

مواد مرتبط

• ماده 2 موافقتنامه تریپس
• بند 2 ماده 1 کنوانسیون پاریس
• ماده 8 کنوانسیون پاریس
• ماده 2 کنوانسیون پاریس
• ماده 576 قانون تجارت
• ماده 577 قانون تجارت
• ماده 578 قانون تجارت
• ماده 579 قانون تجارت
• ماده 580 قانون تجارت
• ماده 581 قانون تجارت
• ماده 582 قانون تجارت
• ماده 61 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری
• ماده 32 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری

مطالعات تطبیقی

براساس ماده 8 کنوانسیون پاریس، اسامی تجاری باید بدون تعهد بر ثبت اظهارنامه یا ثبت اسم تجاری، در کلیه کشورهای اتحادیه مورد حمایت قرار گیرند.

نکات تفسیری دکترین ماده 47 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری

با توجه به این ماده، در هیچ موردی نمی توان حمایت از نام های تجاری را منوط به ثبت اظهارنامه یا ثبت نام تجاری نمود. نام تجاری چه ثبت شده باشد، چه ثبت نشده باشد، قابل حمایت است. لذا در صورت استفاده اشخاص ثالث از یک نام تجاری، صاحب نام بازرگانی حق دارد که از این اقدام ثالث جلوگیری به عمل آورد. در این فرض، شخص ثالث مجرم شناخته می شود و علاوه بر جبران خسارت، به جزای نقدی از ده میلیون تا پنجاه میلیون ریال یا حبس تعزیری از نود و یک روز تا شش ماه و یا هر دو محکوم می شود.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 47 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری

1. نام‌های تجارتی حتی بدون ثبت، تحت حمایت قانونی قرار می‌گیرند.
2. ثبت اجباری نام‌های تجارتی باید با رعایت قوانین و مقررات انجام شود.
3. استفاده اشخاص ثالث از نام‌های تجارتی به‌صورت نام، علامت یا علامت جمعی غیرقانونی است.
4. هرگونه استفاده از نام‌های تجارتی که ممکن است باعث فریب عمومی شود، غیرقانونی تلقی می‌گردد.
5. حمایت از نام تجارتی در برابر عمل خلاف قانون اشخاص ثالث صورت می‌گیرد.

مقالات مرتبط

تحلیل نظری حق بر علامت تجاری: حق انحصاری مطلق یا مقید؟ ادّعای حقوق فکری شخص ثالث نسبت به مبیع در حقوق‌ایران، مصر، انگلیس و کنوانسیون بیع بین المللی (1980 وین)