مشغول‌الذمه

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

مشغول‌الذمه در لغت به معنای مدیون است. یعنی کسی که دین خود را ادا نکرده باشد.[۱] به بیان دیگر، یعنی آن که تعهد یا واجبی بر ذمه‌ی او باشد.[۲] مشغول‌الذمه در مقابل بری‌الذمه استعمال می‌شود.[۳][۴]

منابع

  1. فهیمه ملک زاده. دانشنامه حقوقی (حقوق مدنی) (جلد چهارم). چاپ 1. مجد، 1395.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6714956
  2. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6714952
  3. مسعود انصاری و محمدعلی طاهری. دانشنامه حقوق خصوصی (جلد اول). چاپ 2. محراب فکر، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6714940
  4. محمدجعفر جعفری لنگرودی. وسیط در ترمینولوژی حقوق. چاپ 3. گنج دانش، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6714948