نظریه شماره 7/1400/1345 مورخ 1401/05/10 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره قابل گذشت بودن یا نبودن بزه ارتباط نامشروع در خصوصِ اطفال
چکیده نظریه شماره 7/1400/1345 مورخ 1401/05/10 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره قابل گذشت بودن یا نبودن بزه ارتباط نامشروع در خصوصِ اطفال: علی رغم اینکه قید قابل گذشت یا غیر قابل گذشت بودن ناظر به جرم است و نه مرتکب، قانونگذار در اصلاحات سال 1399 جرائم تعزیری درجه پنج و پایین ترِ ارتکابی توسط اطفال زیر هجده سال را (اگر که در شمول ماده ۳۱ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب ۱۳۹۹ نبوده یا در مرئی و منظر عام، به عنف یا سازمان یافته اتفاق نیفتاده باشد)؛ در صورتی که دارای بزه دیده باشند؛ قابل گذشت تلقی کرده است.
 | |
| شماره نظریه | ۷/۱۴۰۰/۱۳۴۵ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۱۴۰۰-۱۸۶/۱-۱۳۴۵ ک |
| تاریخ نظریه | ۱۴۰۱/۰۵/۱۰ |
| موضوع نظریه | قانون مجازات اسلامی |
| محور نظریه | سقوط مجازات |
استعلام
پیرامون قابل گذشت یا غیر قابل گذشت بودن جرم ارتباط نامشروع توسط اطفال و نوجوانان نظر آن اداره کل را جهت بهره برداری همکاران قضایی اعلام فرمایید.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
طبق تبصره ۱ و ۲ ماده ۱۰۰ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ قابل گذشت بودن یا نبودن، ناظر به جرم است و نه مرتکب و با عنایت به ماده ۱۰۳ قانون یادشده اصل بر غیر قابل گذشت بودن جرایم است مگر این که در قانون به قابل گذشت بودن جرم تصریح شده باشد. به موجب قسمت آخر ماده ۱۰۴ قانون یادشده کلیه جرایم تعزیری درجه پنج و پایین تر ارتکابی توسط افراد زیر هجده سال، در صورت داشتن بزه دیده قابل گذشت است و چون جرم موضوع ماده ۶۳۷ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۵ با توجه به مجازات قانونی آن بر اساس شاخص های مقرر در ماده ۱۹ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ جرم درجه شش است صرفا نسبت به مرتکب زیر هجده سال و در صورت داشتن بزه دیده قابل گذشت محسوب می شود. مگر این که جرم در محدوده ماده ۳۱ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب ۱۳۹۹ بوده یا با لحاظ ماده ۱۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ در مرئی و منظر عام، به عنف و یا سازمان یافته ارتکاب یابد.
مواد مرتبط
- ماده 637 قانون مجازات اسلامی 1375
- ماده 19 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392
- ماده 100 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392
- ماده 103 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392
- ماده 104 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392
- ماده 102 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392
- ماده 31 قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب 1399