نظریه شماره 7/99/1997 مورخ 1400/01/24 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره امکان وکالت اتباع خارجه در محاکم قضایی ایران
چکیده نظریه شماره 7/99/1997 مورخ 1400/01/24 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره امکان وکالت اتباع خارجه در محاکم قضایی ایران: مطابق ماده 10 لایحه قانونی استقلال کانون وکلای دادگستری و ماده 33 قانون آیین دادرسی مدنی، اشخاص فاقد پروانه وکالت از مراجع صالح ایرانی، حتی اگر دارای پروانه مذکور از یک کشور خارجی باشند، امکان وکالت در محاکم قضایی ایران را ندارند.
 | |
| شماره نظریه | ۷/۹۹/۱۹۹۷ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۹۹-۹۷-۱۹۹۷ ح |
| تاریخ نظریه | ۱۴۰۰/۰۱/۲۴ |
| موضوع نظریه | آیین دادرسی مدنی |
| محور نظریه | وکالت |
استعلام
در فرض داشتن وکالت رسمی و معتبر اتباع افغان در کشور خود و اعطای وکالت از سوی هموطنان آن‌ها، آیا اتباع خارجی توانایی انجام و مداخله در پرونده‌های قضایی ایران همانند وکلای ایرانی را دارند؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
اولا، برابر بند ۱ ماده ۱۰ لایحه قانونی استقلال کانون وکلای دادگستری، به اتباع خارجه اجازه وکالت داده نمی‌شود.
ثانیا، مطابق ماده ۳۳ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب ۱۳۷۹ وکلای متداعیین باید دارای شرایطی باشند که به موجب قوانین راجع به وکالت در دادگاه‌ها برای آن‌ها مقرر گردیده است. بنابراین در فرض سؤال، شخصی که فاقد پروانه وکالت دادگستری از مراجع صالح ایرانی است، نمی‌تواند به عنوان وکیل دادگستری در محاکم قضایی اقدام کند؛ هرچند دارای پروانه وکالت از یک کشور خارجی باشد. بدیهی است وکالت ایشان از سوی موکل در حد وکالت مدنی قابل پذیرش بوده و چنانچه حق توکیل به غیر داشته باشد، می‌تواند با اعطای وکالت به احدی از وکلای دادگستری، حقوق موکل خود را استیفا کند.