پایان حضانت با بلوغ است یا بلوغ و رشد؟
 | |
| عنوان | پایان حضانت با بلوغ است یا بلوغ و رشد؟ |
|---|---|
| نویسنده | محمد علی انصاری پور |
| محور موضوعی | حقوق خصوصی حقوق خانواده |
| سال نشر | ۱۳۹۹ |
| منتشر شده در | نشریه مطالعات حقوق خصوصی |
| دوره | ۵۰ |
| شماره | ۴ |
| دانلود مقاله | دانلود از سایت نشریه |
پایان حضانت با بلوغ است یا بلوغ و رشد؟ عنوان مقاله ای از محمد علی انصاری پور است که در دی 1399 و در شماره 4 دوره 50 فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی منتشر شده است.
چکیده
مطابق مادۀ 1169 قانون مدنی، برای حضانت فرزند، اعم از دختر و پسر، از زمان تولد تا هفت‌سالگی، مادر اولویت دارد و از هفت‌سالگی به بعد حضانت با پدر است. اما در مورد زمان پایان حضانت، در قانون مدنی تعیین تکلیف نشده است و مشخص نیست که حضانت فرزند با سن بلوغ به پایان می‌رسد یا با بلوغ و رشد. سکوت قانون مدنی سبب شده است که حقوقدانان و دادگاه‌ها دربارۀ زمان پایان حضانت اختلاف‌نظر داشته باشند، به این صورت که بعضی سن بلوغ را پایان حضانت و عده‌ای دیگر رسیدن به سن رشد یا احراز آن را پایان حضانت می‌دانند، درحالی‌که این مسئله از مسائل بسیار مهم در حقوق خانواده است و مصلحت فرزند ایجاب می‌کند که در خصوص این امر تعیین تکلیف شود. این مقاله با بررسی موضوع از نگاه حقوقدانان و رویۀ قضایی و ادلۀ آنها نتیجه می‌گیرد که حضانت با بلوغ و رشد پایان می‌پذیرد. پایان یافتن حضانت با بلوغ و رشد، علاوه‌بر مصلحت کودک، هم با فقه و فلسفۀ حضانت منطبق است و هم با قوانین متعددی، مانند قانون مجازات اسلامی و قانون اجازۀ الحاق ایران به کنوانسیون حقوق کودک، که رشد را برای خروج از دوران کودکی معیار قرار داده‌اند، هماهنگی دارد.