قانون مساعد
قانون مساعد، قانونی است که کیفیات مخففه ای را برای جرم ارتکابی پیشبینی کرده باشد؛[۱] از جمله تبدیل شدن مجازات یک جرم به اقدام تأمینی و تربیتی، زایل شدن وصف مجرمانه از یک رفتار، افزایش جهات تخفیف و …[۲]
اعمال قانون کاهش مجازات حبس تعزیری بر آرای غیابی قطعی نشده
در مواردی که پس از وقوع جرم، قانونی مبنی بر تخفیف مجازات وضع شود؛نظیر قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب ۱۳۹۹، آراء غیابی مشمول صدر ماده ۱۰ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ (تا صدور حکم قطعی) است.[۳]
اعمال قانون کاهش مجازات حبس تعزیری بر محکومیت قطعی جرم خیانت در امانت
در فرضی که شخص پیش از لازم الاجرا شدن قانون کاهش مجازات حبس تعزیری،از بابت ارتکاب خیانت در امانت به دوسال حبس قطعی محکوم شده است،دادگاه صادر کننده حکم قطعی میزان حبس را در محدوده قانون (سه ماه تا هیجده ماه) تعیین می کند و در تعیین مجازات حبس بیش از سه ماه و یا جزای نقدی وفق بند ۲ ماده ۳ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین مختار است.[۴]
منابع
- ↑ محمدعلی اردبیلی. حقوق جزای عمومی (جلد اول). چاپ 23. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6231620
- ↑ حسین میرمحمدصادقی. حقوق جزای عمومی (جلد اول). چاپ 1. دادگستر، 1399. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6230700
- ↑ نظریه شماره 7/99/1251 مورخ 1399/09/02 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اعمال قانون کاهش مجازات حبس تعزیری بر آرای غیابی قطعی نشده
- ↑ نظریه شماره 7/99/1263 مورخ 1399/09/19 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اعمال قانون کاهش مجازات حبس تعزیری بر محکومیت قطعی جرم خیانت در امانت