ماده ۸ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان

ماده ۸ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان: هر کس با تهدید، ترغیب یا تشویق موجب فرار طفل یا نوجوان از خانه یا مدرسه یا ترک تحصیل وی شود یا اطفال یا نوجوانان را بدین منظور فریب دهد یا موجبات آن را تسهیل یا فراهم کند، در صورت فرار یا ترک تحصیل، حسب مورد به یک یا چند مورد از مجازات‌های درجه شش قانون مجازات اسلامی محکوم می‌شود و در صورت عدم تحقق فرار یا ترک تحصیل، برای بار اول با اخطار پلیس ویژه اطفال و نوجوانان مواجه و در صورت تکرار به مجازات فوق محکوم می‌شود.

مواد مرتبط

• ماده ۷ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان
• ماده ۲۲ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان
• ماده ۴۱ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان

توضیح واژگان

ترغیب: منظور از ترغیب آن است که شخص با تشویق دیگری به ارتکاب جرم در وی میل و رغبت ایجاد کند، همچنین باید میان تشویق معاون و ارتکاب جرم از سوی مباشر ارتباط وجود داشته باشد.

طفل: کسی است که به حد بلوغ شرعی نرسیده باشد. (سن بلوغ در پسران ۱۵ سال و در دختران ۹ سال قمری است)

نوجوان: شخصی است که به سن بلوغ رسیده و زیر ۱۸ سال سن دارد.

نکات توضیحی

در ماده ۸ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان، معاونت در فرار طفل یا نوجوان از خانه یا مدرسه یا ترک تحصیل، جرم انگاری شده‌است. بدین ترتیب، جرم، متوجه طفل یا نوجوانی که فرار کرده نیست بلکه متوجه کسی است که معاونت در این فرار از خانه یا مدرسه کرده‌است. لازم است ذکر شود اصل در حقوق کیفری اصل بر عمدی بوده و غیرعمدی بودن آن نیاز به تصریح دارد جرم ماده ۸، عمدی محسوب می‌شود و از لحاظ مطلق و مقید بودن، این جرم، مطلق است؛ زیرا نیازی به تحقق نتیجه ندارد و لازم به فرار یا ترک تحصیل طفل و نوجوان باشد نیست و تحقق آن موجب تشدید مجازات می‌شود.

رویه های قضایی

• نظریه شماره 7/99/918 مورخ 1399/07/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره جرایم ایراد صدمه بدنی عمدی یا غیر عمدی به کودک