مهلت ارفاقی افشا در حقوق اختراعات: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ 13 categories using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
[[رده:فصلنامه علمی پژوهش حقوق خصوصی]] | [[رده:فصلنامه علمی پژوهش حقوق خصوصی]] | ||
[[رده:مقالات حقوق مالکیت فکری]] | [[رده:مقالات حقوق مالکیت فکری]] | ||
[[رده:مقالات میر قاسم | [[رده:مقالات میر قاسم جعفرزاده]] | ||
[[رده:مقالات علی سیدین]] | [[رده:مقالات علی سیدین]] | ||
[[رده:مهلت ارفاقی]] | [[رده:مهلت ارفاقی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۰
مهلت ارفاقی افشا در حقوق اختراعات نام مقاله ای از میر قاسم جعفر زاده و علی سیدین بوده که در شماره بیست و هفتم دوره هفتم (تابستان 1398) فصلنامه علمی پژوهش حقوق خصوصی منتشر شده است.
چکیده
مهلت ارفاقی افشا، مدت‌زمانی است که متقاضی ثبت می‌تواند بعد از افشای عمومی اختراع، بدون اینکه موجب زوال شرط تازگی شود، تقاضای ثبت آن را بنماید. برای پیش‌بینی مهلت ارفاقی، قانون‌گذار باید به چهار معیار توجه نماید: مدت‌زمان ارفاقی، نحوه افشا، مطلق یا نسبی بودن مصونیت مخترع نسبت به افشاهای اشخاص ثالث و چگونگی تعامل و جمع مهلت ارفاقی با حق تقدم. در مقاله حاضر با تکیه بر مطالعات تطبیقی و تحلیل حقوق ایران معیارهای مذکور و مزایا و معایب مهلت ارفاقی را بررسی و به این نتیجه می‌رسیم که مهلت ارفاقی همچون یک شمشیر دو لبه است: از یک‌سو، فراهم نمودن مهلت ارفاقی به‌طور مطلق و ایجاد سپری قوی برای افشای مخترع می‌تواند باعث رشد مخترعان دانشگاهی و شرکت‌های نوپا شود؛ از سوی دیگر، چنین رویکردی می‌تواند مورد سوءاستفاده اشخاص با «افشا یا تأخیر استراتژیک» قرار گیرد. همچنین تعامل مهلت ارفاقی با حق تقدم کنوانسیون پاریس، می‌تواند مانعی برای انتقال فناوری و جذب سرمایه‌گذار باشد. درنهایت، این مقاله با نظر به نتایج حاصل از پژوهش، بررسی‌های به‌عمل‌آمده و موقعیت ایران به‌عنوان یک کشور درحال‌توسعه پیشنهادات مقتضی برای بهبود قانون ثبت اختراع ایران ارائه می‌کند.
کلیدواژه ها
- استثنا فقدان تازگی
- حق تقدم
- مصونیت مخترع
- افشا استراتژیک
- صنعت پیشین