عقد معلق

عقود به اقسام منجز و معلق، محقق و احتمالی، فوری و مستمر قابل تقسیم هستند.

مطابق ماده ۱۸۹ قانون مدنی: «عقد منجز آن است که تأثیر آن بر حسب انشاء، موقوف به امر دیگری نباشد والا معلق خواهد بود.»

تعلیق، یعنی درآویختن چیزی به چیز دیگر. ممکن است تعلیق، نسبت به چیزی صورت پذیرد که مفهوم عقد؛ متوقف بر آن باشد، مانند اینکه فروشنده بگوید اگر شیئ، دارای ارزش باشد؛ آن را فروختم و ممکن است تعلیق، نسبت به چیزی صورت پذیرد که صحت عقد؛ متوقف بر آن باشد، مانند اینکه فروشنده بگوید اگر شیئ، قابل تملک باشد؛ آن را فروختم، و ممکن است تعلیق، نسبت به صفت باشد؛ نه چیزی که مفهوم و صحت عقد، متوقف بر آن است، مانند اینکه فروشنده بگوید: اگر امروز شنبه باشد؛ شیئ را به تو فروختم.

مواد مرتبط

ماده ۱۸۹ قانون مدنی

عناصر تعلیق

عناصر تعلیق مدنی عبارتند از: وقوع عمل حقوقی از عقد و ایقاع، ایجاد اثر عمل حقوقی به سبب رضای عاقد، حدوث امری محتمل یا قطعی الوقوع در آینده، اثر عقد با حصول شرط در آینده محقق گردد.

اقسام تعلیق

تعلیق، به چهار دسته حالی، استقبالی، معلوم التحقق، و مجهول التحقق قابل تقسیم است.

قلمرو تعلیق

تعهد، یکی از عناصر عمومی عقد است، تعلیق در عنصر عقد صحیح نیست؛ لذا تعلیقی صحیح است؛ که نسبت به موضوع تعهد صورت پذیرد.

نکاح و ضمان معلق، باطل است، در رابطه با سایر عقود؛ شرط تعلیق، باید مشروع و مقدور بوده؛ و مخالف با مقتضای عقد نبوده؛ و اثر عقد را منوط به اراده متعهد ننماید.

همچنین تعلیق، در طلاق جایگاهی ندارد، در حالی که وصیت تملیکی، ایقاع معلق است.

در حقوق تطبیقی

در حقوق فرانسه، تعلیق، به تعلیق در منشأ و تعلیق در انشاء تقسیم گرفته؛ که قانونگذار، فقط قسم اول را پذیرفته‌است.

در فقه

اگر شخصی بگوید که دین حال را ضامن هستم؛ ولی دو ماه پرداخت می‌نمایم؛ چنین ضمانی صحیح بوده؛ ولی معلق نمی‌باشد.

مقالات مرتبط

• ناقلیت یا کاشفیت شرط تعلیقی و آثار آن در حقوق ایران

جستارهای وابسته

• تعلیق در ضمان

• عقد

• عقد منجز