ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی:''' هر یک از [[اصحاب دعوا]] که [[جلب ثالث|جلب شخص ثالثی]] را لازم بداند، می‌تواند تا پایان جلسه اول [[دادرسی]] [[جهت دعوی|جهات]] و [[دلیل|دلایل]] خود را اظهار کرده و ظرف سه روز پس از جلسه با تقدیم [[دادخواست]] از [[دادگاه]] درخواست جلب او را بنماید، چه دعوا در [[مرحله نخستین]] باشد یا [[تجدیدنظر خواهی|تجدیدنظر]]. | '''ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی:''' هر یک از [[اصحاب دعوا]] که [[جلب شخص ثالث|جلب شخص ثالثی]] را لازم بداند، می‌تواند تا پایان [[اولین جلسه دادرسی|جلسه اول]] [[دادرسی]] [[جهت دعوی|جهات]] و [[دلیل|دلایل]] خود را [[اظهار]] کرده و ظرف سه روز پس از جلسه با تقدیم [[دادخواست]] از [[دادگاه]] [[درخواست]] جلب او را بنماید، چه دعوا در [[مرحله نخستین]] باشد یا [[تجدیدنظر خواهی|تجدیدنظر]]. | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
جلب شخص ثالث: به این معنا که هر یک از طرفین | [[جلب شخص ثالث]]: به این معنا است که هر یک از [[اصحاب دعوا|طرفین دعوا]] می‌تواند در صورتی که لازم بداند درخواست کند [[شخص]] یا اشخاصی را که ابتدائاً طرف دعوی ([[خواهان]] یا [[خوانده]]) نبوده‌اند، وارد [[دعوا]] شوند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=455960|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=مهاجری|چاپ=1}}</ref> | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
ماده ۲۷۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب | [[ماده ۲۷۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸]] مقرر می‌داشت:«هر یک از [[اصحاب دعوا|اصحاب دعوی]] که جلب شخص ثالثی را لازم بداند می‌تواند به موجب [[دادخواست]] از دادگاه [[درخواست]] جلب آن شخص را بنماید اعم از اینکه دعوی در [[دادگاه بدوی|مرحله نخستین]] باشد یا [[پژوهش خواهی|پژوهش]].» (منسوخ)'''<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=سلسبیل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=470424|صفحه=|نام۱=علی عباس|نام خانوادگی۱=حیاتی|چاپ=2}}</ref>''' | ||
== مطالعات تطبیقی == | == مطالعات تطبیقی == | ||
مادهٔ ۳۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی فرانسه دعوای جلب ثالث را به سه منظور پیش‌بینی کرده‌است: | مادهٔ ۳۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی فرانسه دعوای جلب ثالث را به سه منظور پیش‌بینی کرده‌است: | ||
همچنین ماده ۵۵۵ قانون آیین دادرسی مدنی جدید | ۱. شرکت در [[دادگاه]] و صرفاً [[استماع دعوا|استماع]] [[حکم]] دادگاه. | ||
۲. برای حکم به [[طلب|مطالباتی]] که مرتبط با دعوی اصلی است. | |||
۳. برای الزام [[شخص ثالث|ثالث]] به پذیرش [[مسئولیت|مسئولیتی.]]<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=556160|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> | |||
همچنین طبق ماده ۵۵۵ قانون آیین دادرسی مدنی جدید فرانسه، اشخاص ثالث تنها در صورتی می‌توانند در [[دادگاه تجدیدنظر|مرحلهٔ تجدیدنظر]] جلب شوند که برای تحول دعوی ضروری باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1346156|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=24}}</ref> | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
[[شخص]] | [[شخص ثالث|شخص ثالثی]] که [[جلب شخص ثالث|جلب]] می‌شود [[مدعی علیه]] محسوب می‌شود و همهٔ احکام مدعی علیه در مورد او مجراست. در این خصوص باید توجه داشت ظاهراً اگر ثالث در مرحلهٔ تجدید نظر جلب شود حکم صادره [[رأی قطعی|قطعی]] است و این برخلاف [[اصل دو درجه ای بودن رسیدگی]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دوره پیشرفته)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1346156|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=24}}</ref> در دعوای جلب ثالث نیز باید این [[حق]] برای [[مجلوب ثالث|مجلوب]] وجود داشته باشد تا به دعوا [[ایراد شکلی|ایراد]] وارد کند و دادگاه قبل از ورود به [[ماهیت دعوا|ماهیت دعوی]] به ایرادات شکلی رسیدگی نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=556172|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=3}}</ref> | ||
== رویه‌های قضایی == | == رویه‌های قضایی == | ||
نسخهٔ ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۲
ماده ۱۳۵ قانون آیین دادرسی مدنی: هر یک از اصحاب دعوا که جلب شخص ثالثی را لازم بداند، می‌تواند تا پایان جلسه اول دادرسی جهات و دلایل خود را اظهار کرده و ظرف سه روز پس از جلسه با تقدیم دادخواست از دادگاه درخواست جلب او را بنماید، چه دعوا در مرحله نخستین باشد یا تجدیدنظر.
مواد مرتبط
- ماده ۱۳۶ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۳۸ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۳۹ قانون آیین دادرسی مدنی
- ماده ۱۴۰ قانون آیین دادرسی مدنی
توضیح واژگان
جلب شخص ثالث: به این معنا است که هر یک از طرفین دعوا می‌تواند در صورتی که لازم بداند درخواست کند شخص یا اشخاصی را که ابتدائاً طرف دعوی (خواهان یا خوانده) نبوده‌اند، وارد دعوا شوند.[۱]
پیشینه
ماده ۲۷۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸ مقرر می‌داشت:«هر یک از اصحاب دعوی که جلب شخص ثالثی را لازم بداند می‌تواند به موجب دادخواست از دادگاه درخواست جلب آن شخص را بنماید اعم از اینکه دعوی در مرحله نخستین باشد یا پژوهش.» (منسوخ)[۲]
مطالعات تطبیقی
مادهٔ ۳۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی فرانسه دعوای جلب ثالث را به سه منظور پیش‌بینی کرده‌است:
۱. شرکت در دادگاه و صرفاً استماع حکم دادگاه.
۲. برای حکم به مطالباتی که مرتبط با دعوی اصلی است.
۳. برای الزام ثالث به پذیرش مسئولیتی.[۳]
همچنین طبق ماده ۵۵۵ قانون آیین دادرسی مدنی جدید فرانسه، اشخاص ثالث تنها در صورتی می‌توانند در مرحلهٔ تجدیدنظر جلب شوند که برای تحول دعوی ضروری باشد.[۴]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
شخص ثالثی که جلب می‌شود مدعی علیه محسوب می‌شود و همهٔ احکام مدعی علیه در مورد او مجراست. در این خصوص باید توجه داشت ظاهراً اگر ثالث در مرحلهٔ تجدید نظر جلب شود حکم صادره قطعی است و این برخلاف اصل دو درجه ای بودن رسیدگی است.[۵] در دعوای جلب ثالث نیز باید این حق برای مجلوب وجود داشته باشد تا به دعوا ایراد وارد کند و دادگاه قبل از ورود به ماهیت دعوی به ایرادات شکلی رسیدگی نماید.[۶]
رویه‌های قضایی
بر حسب مستفاد از ماده ۲۷۷ قانون آیین دادرسی مدنی () دادخواست جلب ثالث از سوی پژوهش‌خواه باید همراه دادخواست پژوهش تقدیم شود. (رای شماره ۱۴۴۰ مورخ ۱۳۴۱٫۰۵٫۲۲ صادره از هیئت عمومی دیوان عالی کشور[۷]
- نظریه شماره ۷/۹۹/۱۵۴۵ مورخ ۱۳۹۹/۱۱/۱۲ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره دعوای تقابل مجلوب ثالث علیه شخص جالب
- رای دادگاه درباره اعتراض ثالث از سوی قائم مقام خاص (دادنامه شماره ۹۴۰۹۹۷۰۲۲۳۳۰۱۶۱۴)
منابع
- ↑ علی مهاجری. مبسوط در آیین دادرسی مدنی (جلد دوم). چاپ 1. فکرسازان، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 455960
- ↑ علی عباس حیاتی. شرح قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 2. سلسبیل، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 470424
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 556160
- ↑ عبدالله شمس. آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دوره پیشرفته). چاپ 24. دراک، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1346156
- ↑ عبدالله شمس. آیین دادرسی مدنی (جلد دوم) (دوره پیشرفته). چاپ 24. دراک، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1346156
- ↑ عباس زراعت. محشای قانون آیین دادرسی مدنی در نظم حقوق ایران. چاپ 3. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 556172
- ↑ علی عباس حیاتی. شرح قانون آیین دادرسی مدنی. چاپ 2. سلسبیل، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 470440