نظریه شماره 7/1401/264 مورخ 1401/05/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره فوت شاکی خصوصی در اثنای رسیدگی: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== '''استعلام''' == | == '''استعلام''' == | ||
چنانچه در اثنای رسیدگی به جرایم قابل گذشت در مرحله تحقیقات مقدماتی در دادسرا یا در زمان رسیدگی در دادگاه شاکی خصوصی فوت کند و ورثه وی جهت پیگیری مراجعه نکنند، با توجه به قابل گذشت بودن بزه موضوع | چنانچه در اثنای رسیدگی به [[جرایم قابل گذشت]] در مرحله [[تحقیقات مقدماتی]] در [[دادسرا]] یا در زمان رسیدگی در [[دادگاه اختصاصی|دادگاه]] [[شاکی خصوصی]] [[فوت]] کند و [[ورثه]] وی جهت پیگیری مراجعه نکنند، با توجه به قابل گذشت بودن [[بزه]] [[موضوع شکایت]]، آیا ادامه [[تعقیب]] و صدور [[قرار نهایی]] جلب به [[دادرسی آب در کمیسیون رسیدگی به امورآب‌های زیر‌زمینی؛ چالش‌ها و راهکارها|دادرسی]] یا [[محکومیت]] در صورت وجود دلایل اثباتی، امری موجه است؟ | ||
== نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | == نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | ||
با توجه به ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲، چنانچه شاکی خصوصی پس از طرح شکایت فوت نماید، صرف فوت وی از موارد توقیف دادرسی یا مختومه شدن پرونده نیست و مرجع قضایی مکلف است وفق مقررات نسبت به تعقیب و شناسایی متهم اقدام کند و طبق تبصره ماده ۱۰۲ قانون مجازات اسلامی حق | با توجه به [[ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری]] ۱۳۹۲، چنانچه شاکی خصوصی پس از طرح شکایت فوت نماید، صرف فوت وی از موارد [[توقیف دادرسی]] یا مختومه شدن پرونده نیست و [[مرجع قضایی]] مکلف است وفق مقررات نسبت به تعقیب و شناسایی متهم اقدام کند و طبق تبصره [[ماده ۱۰۲ قانون مجازات اسلامی]] حق [[گذشت شاکی|گذشت]]، به وراث قانونی [[متضرر از جرم]] منتقل و عدم شناسایی ورثه و عدم پیگیری ایشان نیز مانع ادامه رسیدگی نیست. در این مورد تفاوتی بین جرائم قابل گذشت یا [[جرائم غیر قابل گذشت|غیر قابل گذشت]] وجود ندارد. | ||
== مواد مرتبطه == | |||
* [[ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
* [[ماده ۱۰۲ قانون مجازات اسلامی]] | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[جرایم قابل گذشت]] | |||
* [[شاکی خصوصی]] | |||
* [[ورثه]] | |||
* [[متضرر از جرم]] | |||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۴۰۱]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۴۰۱]] | ||
نسخهٔ ۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۲
چکیده نظریه شماره 7/1401/264 مورخ 1401/05/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
 | |
| شماره نظریه | ۷/۱۴۰۱/۲۶۴ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۱۴۰۱-۱۶۸-۲۶۴ ک |
| تاریخ نظریه | ۱۴۰۱/۰۵/۲۹ |
استعلام
چنانچه در اثنای رسیدگی به جرایم قابل گذشت در مرحله تحقیقات مقدماتی در دادسرا یا در زمان رسیدگی در دادگاه شاکی خصوصی فوت کند و ورثه وی جهت پیگیری مراجعه نکنند، با توجه به قابل گذشت بودن بزه موضوع شکایت، آیا ادامه تعقیب و صدور قرار نهایی جلب به دادرسی یا محکومیت در صورت وجود دلایل اثباتی، امری موجه است؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
با توجه به ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲، چنانچه شاکی خصوصی پس از طرح شکایت فوت نماید، صرف فوت وی از موارد توقیف دادرسی یا مختومه شدن پرونده نیست و مرجع قضایی مکلف است وفق مقررات نسبت به تعقیب و شناسایی متهم اقدام کند و طبق تبصره ماده ۱۰۲ قانون مجازات اسلامی حق گذشت، به وراث قانونی متضرر از جرم منتقل و عدم شناسایی ورثه و عدم پیگیری ایشان نیز مانع ادامه رسیدگی نیست. در این مورد تفاوتی بین جرائم قابل گذشت یا غیر قابل گذشت وجود ندارد.