ماده 356 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده | '''ماده ۳۵۶ قانون امور حسبی''': تصدیق صادره از مقامات صلاحیت دار کشور متوفی راجع به وراثت [[تبعه|اتباع]] خارجه با انحصار آن پس از احراز اعتبار آن در [[دادگاه]] ایران از حیث صدور و رعایت مقررات مربوطه به اعتبار [[سند|اسناد]] تنظیم شده در خارجه قابل ترتیب اثر خواهد بود. | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
دادگاه: مرجعی است که به تجویز [[قانون]] برای رسیدگی به شکایات و [[دعوا|دعاوی]] [[امور حسبی]] تشکیل | دادگاه: مرجعی است که به تجویز [[قانون]] برای رسیدگی به شکایات و [[دعوا|دعاوی]] [[امور حسبی]] تشکیل می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نگاهی به آیین دادرسی مدنی|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=رادنواندیش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6405480|صفحه=|نام۱=یوسف|نام خانوادگی۱=نوبخت|چاپ=1}}</ref> | ||
سند: | سند: نوشته‌ای است که به‌طور کتبی، به منظور احقاق و اثبات عمل یا واقعه حقوقی تنظیم می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تأمین خسارت احتمالی|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=مهاجر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2246488|صفحه=|نام۱=جواد|نام خانوادگی۱=خالقیان|چاپ=1}}</ref> | ||
== | == رویه‌های قضایی == | ||
در نظریه مشورتی شماره | در نظریه مشورتی شماره ۷/۶۷۱۴ مورخ ۱۳۷۸/۹/۲۳ [[اداره حقوقی قوه قضاییه]] مقرر می‌دارد: با توجه به فصل نهم [[قانون امور حسبی]] و [[ماده ۹۶۸ قانون مدنی]] صدور گواهی حصر ورثه برای [[تبعه]] خارجی که در خارجه هم فوت کرده باشد در [[دادگاه|محاکم]] ایران وجاهت ندارد. لیکن با عنایت به [[ماده ۹۶۷ قانون مدنی|ماده ۹۶۷]] قانون اخیرالذکر همسر متوفی می‌تواند از دادگاه صلاحیت دار محل فوت متوفی گواهی انحصار وراثت تهیه و [[سهم الارث]] خود را از [[مال|اموال]] وی در ایران اخذ و استیفا نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تفسیر قضایی قانون امور حسبی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1999676|صفحه=|نام۱=سیدمحمدرضا|نام خانوادگی۱=حسینی|چاپ=1}}</ref> | ||
در نظریه مشورتی شماره | در نظریه مشورتی شماره ۷/۷۳۵۴ مورخ ۱۳۷۳/۱۰/۱۹ اداره حقوقی قوه قضاییه بیان می‌دارد: صدور گواهی حصر ورثه برای اتباع خارجه که در ایران فوت نموده‌اند با رعایت قوانین دولت متبوع آنان توسط دادگاه محل اقامت متوفی با توجه به مواد [[ماده ۷ قانون مدنی|۷]]، ۹۷۶ و [[ماده ۹۷۳ قانون مدنی|۹۷۳]] قانون مدنی بلامانع می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تفسیر قضایی قانون امور حسبی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1999688|صفحه=|نام۱=سیدمحمدرضا|نام خانوادگی۱=حسینی|چاپ=1}}</ref> | ||
در نظریه مشورتی شماره | در نظریه مشورتی شماره ۷/۸۰۲ مورخ ۱۳۷۱/۲/۲۹ اداره حقوقی قوه قضاییه این پرسش طرح شده‌است که، شخصی در خارج از ایران فوت شده و گواهی حصر وراثت برای وی در کشور مقیم صادر شده‌است. آیا دادن اموال متوفی در ایران به وراثی که اسامی آن‌ها در گواهی حصر وراثت مذکور ذکر شده‌است امکان‌پذیر است؟ در جواب این گونه آمده‌است: در مورد گواهی حصر وراثت صادره از خارج ذی‌نفع باید طبق مواد [[ماده ۲۵۵ قانون امور حسبی|۲۵۵]] و ۳۵۶ [[قانون امور حسبی]] و [[ماده ۱۷۷ قانون اجرای احکام مدنی]] در دادگاه ایران اقامه دعوا نموده و با اثبات آن سهم الارث خود را مطالبه و دریافت نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=کتاب آوا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6650492|صفحه=|نام۱=محمدمجتبی|نام خانوادگی۱=رودیجانی|چاپ=1}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۰
ماده ۳۵۶ قانون امور حسبی: تصدیق صادره از مقامات صلاحیت دار کشور متوفی راجع به وراثت اتباع خارجه با انحصار آن پس از احراز اعتبار آن در دادگاه ایران از حیث صدور و رعایت مقررات مربوطه به اعتبار اسناد تنظیم شده در خارجه قابل ترتیب اثر خواهد بود.
توضیح واژگان
دادگاه: مرجعی است که به تجویز قانون برای رسیدگی به شکایات و دعاوی امور حسبی تشکیل می‌شود.[۱]
سند: نوشته‌ای است که به‌طور کتبی، به منظور احقاق و اثبات عمل یا واقعه حقوقی تنظیم می‌گردد.[۲]
رویه‌های قضایی
در نظریه مشورتی شماره ۷/۶۷۱۴ مورخ ۱۳۷۸/۹/۲۳ اداره حقوقی قوه قضاییه مقرر می‌دارد: با توجه به فصل نهم قانون امور حسبی و ماده ۹۶۸ قانون مدنی صدور گواهی حصر ورثه برای تبعه خارجی که در خارجه هم فوت کرده باشد در محاکم ایران وجاهت ندارد. لیکن با عنایت به ماده ۹۶۷ قانون اخیرالذکر همسر متوفی می‌تواند از دادگاه صلاحیت دار محل فوت متوفی گواهی انحصار وراثت تهیه و سهم الارث خود را از اموال وی در ایران اخذ و استیفا نماید.[۳]
در نظریه مشورتی شماره ۷/۷۳۵۴ مورخ ۱۳۷۳/۱۰/۱۹ اداره حقوقی قوه قضاییه بیان می‌دارد: صدور گواهی حصر ورثه برای اتباع خارجه که در ایران فوت نموده‌اند با رعایت قوانین دولت متبوع آنان توسط دادگاه محل اقامت متوفی با توجه به مواد ۷، ۹۷۶ و ۹۷۳ قانون مدنی بلامانع می‌باشد.[۴]
در نظریه مشورتی شماره ۷/۸۰۲ مورخ ۱۳۷۱/۲/۲۹ اداره حقوقی قوه قضاییه این پرسش طرح شده‌است که، شخصی در خارج از ایران فوت شده و گواهی حصر وراثت برای وی در کشور مقیم صادر شده‌است. آیا دادن اموال متوفی در ایران به وراثی که اسامی آن‌ها در گواهی حصر وراثت مذکور ذکر شده‌است امکان‌پذیر است؟ در جواب این گونه آمده‌است: در مورد گواهی حصر وراثت صادره از خارج ذی‌نفع باید طبق مواد ۲۵۵ و ۳۵۶ قانون امور حسبی و ماده ۱۷۷ قانون اجرای احکام مدنی در دادگاه ایران اقامه دعوا نموده و با اثبات آن سهم الارث خود را مطالبه و دریافت نماید.[۵]
منابع
- ↑ یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405480
- ↑ جواد خالقیان. تأمین خسارت احتمالی. چاپ 1. مهاجر، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2246488
- ↑ سیدمحمدرضا حسینی. تفسیر قضایی قانون امور حسبی. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1999676
- ↑ سیدمحمدرضا حسینی. تفسیر قضایی قانون امور حسبی. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1999688
- ↑ محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6650492