اقرار کتبی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اقرار کتبی'''، نوشته‌ای است حاوی [[اخبار|اخباری]] به [[زیان]] نویسنده و به نفع دیگری،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوا|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3386736|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=کریمی|چاپ=3}}</ref> که می‌تواند به موجب [[سند عادی|نوشته عادی]] یا [[سند رسمی|رسمی]] صورت گیرد مانند [[اقرار]] در [[لایحه دفاعیه|لایحه]]، [[دادخواست]]، یا نامه خصوصی یا قید [[دین]] در [[دفاتر تجاری|دفتر تجاری]].<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اقرار مکتوب در امور حقوقی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1792580|صفحه=|نام۱=عصمت|نام خانوادگی۱=حیدری|چاپ=2}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اصطلاحات تشریحی آیین دادرسی (کیفری-مدنی)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2136840|صفحه=|نام۱=فهیمه|نام خانوادگی۱=ملک زاده|چاپ=2}}</ref> در خصوص اقرار کتبی، [[ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی]] بیان می‌دارد: «[[اقرار شفاهی]] است وقتی که حین مذاکره در [[دادگاه]] به عمل آید و کتبی است در صورتی که در یکی از [[سند|اسناد]] یا لوایحی که به دادگاه تقدیم گردیده اظهار شده باشد...»<ref>[[ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی]]</ref> | |||
==مواد مرتبط== | |||
* [[ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی]] | |||
* [[ماده ۱۲۸۰ قانون مدنی]] | |||
* [[ماده ۱۲۸۱ قانون مدنی]] | |||
== مصادیق == | |||
* سندی که [[مدیون]] در مورد [[استقراض]] به [[دائن]] خود می‌دهد یا سندی که [[بدهکار]] پس از وصول [[طلب]] خود به مدیون می‌دهد، از مصادیق '''اقرار کتبی''' است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد ششم) (در ادله اثبات دعوا، اقرار، اسناد، شهادت، امارات، قسم، اصول عملیه)|ترجمه=|جلد=|سال=1375|ناشر=کتابفروشی اسلامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=274048|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=امامی|چاپ=7}}</ref> | |||
*اعلامات افراد در سند رسمی، اقرار کتبی محسوب می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد ششم) (در ادله اثبات دعوا، اقرار، اسناد، شهادت، امارات، قسم، اصول عملیه)|ترجمه=|جلد=|سال=1375|ناشر=کتابفروشی اسلامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=273448|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=امامی|چاپ=7}}</ref> | |||
* اقرار کتبی، ممکن است در یک نامه خصوصی صورت پذیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اقرار مکتوب در امور حقوقی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1793408|صفحه=|نام۱=عصمت|نام خانوادگی۱=حیدری|چاپ=2}}</ref> | |||
=== قید دین در دفتر تجارتی === | |||
قید دین در دفتر تجارت به منزلهٔ اقرار کتبی است،<ref>[[ماده ۱۲۸۱ قانون مدنی]]</ref> زیرا دفاتر تجارتی، به زیان صاحب آن، سندیت دارد؛ پس قید دین در این دفاتر، اقرار محسوب می‌گردد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=214024|صفحه=|نام۱=سیدعلی|نام خانوادگی۱=حائری شاه باغ|چاپ=3}}</ref> در واقع ذکر دین در دفتر تجارتی، اقرار کتبی در حکم اقرار شفاهی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوا در امور مدنی و کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=تدریس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1639448|صفحه=|نام۱=عبدالرسول|نام خانوادگی۱=دیانی|چاپ=1}}</ref> | |||
==== قلمرو ==== | |||
با توجه به اینکه مندرجات دفاتر تجاری، نسبت به صاحب آن دفتر، اقرار محسوب می‌گردد؛ علیه [[قائم مقام]] [[تاجر]] نیز، قابل استناد خواهد بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2478700|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=حسنی|چاپ=5}}</ref> | |||
==== در فقه ==== | |||
* ذکر دین در دفتر تجارتی، اقرار کتبی بوده؛ و اعتبار اقرار شفاهی را دارا است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بایسته‌های ادله اثبات|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=نگاه بینه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2453224|صفحه=|نام۱=بهرام|نام خانوادگی۱=بهرامی|چاپ=2}}</ref> | |||
== قلمرو == | |||
اخبار کتبی به [[حق|حقی]] برای غیر، از زبان دیگری؛ [[شهادت]] است نه اقرار.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=102752|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=26}}</ref> | |||
== اقسام == | |||
=== اقرار کتبی در دادگاه === | |||
اقرار در دادخواست یا لایحه دفاعیه، '''اقرار کتبی''' [[اقرار در دادگاه|در دادگاه]] محسوب می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوی (حقوق ماهوی و شکلی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=10744|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=8}}</ref> | |||
=== اقرار کتبی خارج از دادگاه === | |||
به اقراری که در نوشته‌هایی، غیر از لایحه دفاعیه، صورت پذیرد؛ اقرار کتبی [[اقرار در خارج از دادگاه|خارج از دادگاه]] گویند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اقرار مکتوب در امور حقوقی|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1793408|صفحه=|نام۱=عصمت|نام خانوادگی۱=حیدری|چاپ=2}}</ref> | |||
==== مصادیق ==== | |||
* اقرار در سند رسمی یا عادی یا دفاتر بازرگانی، اقرار مکتوب خارج از دادگاه می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوی (حقوق ماهوی و شکلی)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دراک|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=10744|صفحه=|نام۱=عبدالله|نام خانوادگی۱=شمس|چاپ=8}}</ref> | |||
* اقرار در [[موافقتنامه داوری|موافقت نامه داوری]]، به منزله [[اقرار ضمنی]] خارج از دادگاه است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=اثبات و دلیل اثبات (جلد اول) (قواعد عمومی اثبات- اقرار و سند)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=264700|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=6}}</ref> | |||
* نامه‌های خصوصی دارای امضاء نیز، اقرار خارج از دادگاه محسوب گردیده؛ و می‌تواند مورد استناد [[مقر له|مقرٌله]] قرار گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوی در حقوق ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=مرکز نشر دانشگاهی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=215204|صفحه=|نام۱=سیدمحسن|نام خانوادگی۱=صدرزاده افشار|چاپ=4}}</ref> | |||
== پیشینه == | |||
ماده ۳۶۶ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸، اقرار شفاهی و کتبی، [[اقرار در دادگاه|داخل]] و خارج از دادگاه را پذیرفته بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مدنی در رویه قضایی|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=171208|صفحه=|نام۱=سیدمحمدرضا|نام خانوادگی۱=حسینی|چاپ=4}}</ref> | |||
در اقرار | == در حقوق تطبیقی == | ||
* در حقوق فرانسه، ممکن است اقرار، به صورت شفاهی و ضمن مذاکره یا در [[جلسه دادرسی]] یا به صورت کتبی و ضمن لایحه دفاعیه، تحقق یابد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تحلیلی اراضی و املاک (اثبات، ثبت، تملک اراضی و املاک)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2783528|صفحه=|نام۱=بهرام|نام خانوادگی۱=حسن‌زاده|چاپ=2}}</ref> | |||
== در فقه == | |||
* [[آیه ۲۸۲ سوره بقره]]: {{آیه|... وَلْیُمْلِلِ الَّذِی عَلَیْهِ الْحَقُّ وَلْیَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ …}}، دلالت بر پذیرش '''اقرار کتبی''' دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قواعد فقه (جلد اول) (بخش جزا)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=سمت|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=829600|صفحه=|نام۱=آیت اله خلیل|نام خانوادگی۱=قبله ای خویی|چاپ=4}}</ref> | |||
==در رویه قضایی == | |||
*به موجب [[دادنامه]] شماره ۶۵۶/۳ مورخه ۱۳۷۱/۱۰/۱۴ شعبه ۳ [[دیوان عالی کشور]]، اگر کسی به صورت کتبی، بیان نماید که منزل مورد [[تصرف]] او، به شخص دیگری تعلق داشته؛ و به محض اخطار [[مالک]]، بدون دریافت هیچ [[وجه|وجهی]]، ملک را [[تخلیه]] خواهد نمود؛ چنین متنی، صرفاً یک [[تعهد|تعهدنامه]] نیست؛ بلکه اقرار کتبی مبنی بر تعلق حق مورد نظر به دیگری است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مدنی در آینه آرای دیوانعالی کشور (ادله اثبات دعوا و احکام راجع به آنها)|ترجمه=|جلد=|سال=1383|ناشر=فردوسی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=590000|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=2}}</ref> | |||
*[[رای دادگاه درباره ابطال اقرار نامه رسمی به دلیل کذب بودن آن (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۲۲۳۰۰۰۳۶۶)]] | |||
== اعتبار اقرار کتبی == | |||
'''اقرار کتبی''' در حکم اقرار شفاهی است،<ref>[[ماده ۱۲۸۰ قانون مدنی]]</ref> و به شرط معتبر بودن متن مورد استناد، صحیح است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ادله اثبات دعوا|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3399700|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=کریمی|چاپ=3}}</ref> | |||
==مقالات مرتبط== | |||
*[[نقش و تاثیر سکوت در شکل گیری اعمال حقوقی و جایگاه آن در ادله اثیات با رعایت اخلاق حسنه|نقش و تاثیر سکوت در شکل گیری اعمال حقوقی و جایگاه آن در ادله اثبات با رعایت اخلاق حسنه]] | |||
== کتب مرتبط == | |||
* [[اقرار مکتوب در امور حقوقی (حیدری)]] | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[اقرار]] | |||
* [[اقرار شفاهی]] | |||
* [[اقرار در دادگاه]] | |||
* [[اقرار در خارج از دادگاه]] | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:اصطلاحات حقوق خصوصی]] | [[رده:اصطلاحات حقوق خصوصی]] | ||
[[رده:اصطلاحات آیین دادرسی مدنی]] | [[رده:اصطلاحات آیین دادرسی مدنی]] | ||
[[رده:اصطلاحات قانون آیین دادرسی مدنی]] | [[رده:اصطلاحات قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
[[رده:اصطلاحات حقوق مدنی]] | |||
[[رده:اصطلاحات قانون مدنی]] | |||
[[رده:اقرار]] | |||
[[رده:ادله اثبات دعوی]] | |||
[[رده:اقرار کتبی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۵۲
اقرار کتبی، نوشته‌ای است حاوی اخباری به زیان نویسنده و به نفع دیگری،[۱] که می‌تواند به موجب نوشته عادی یا رسمی صورت گیرد مانند اقرار در لایحه، دادخواست، یا نامه خصوصی یا قید دین در دفتر تجاری.[۲][۳] در خصوص اقرار کتبی، ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی بیان می‌دارد: «اقرار شفاهی است وقتی که حین مذاکره در دادگاه به عمل آید و کتبی است در صورتی که در یکی از اسناد یا لوایحی که به دادگاه تقدیم گردیده اظهار شده باشد...»[۴]
مواد مرتبط
مصادیق
- سندی که مدیون در مورد استقراض به دائن خود می‌دهد یا سندی که بدهکار پس از وصول طلب خود به مدیون می‌دهد، از مصادیق اقرار کتبی است.[۵]
- اعلامات افراد در سند رسمی، اقرار کتبی محسوب می‌گردد.[۶]
- اقرار کتبی، ممکن است در یک نامه خصوصی صورت پذیرد.[۷]
قید دین در دفتر تجارتی
قید دین در دفتر تجارت به منزلهٔ اقرار کتبی است،[۸] زیرا دفاتر تجارتی، به زیان صاحب آن، سندیت دارد؛ پس قید دین در این دفاتر، اقرار محسوب می‌گردد،[۹] در واقع ذکر دین در دفتر تجارتی، اقرار کتبی در حکم اقرار شفاهی است.[۱۰]
قلمرو
با توجه به اینکه مندرجات دفاتر تجاری، نسبت به صاحب آن دفتر، اقرار محسوب می‌گردد؛ علیه قائم مقام تاجر نیز، قابل استناد خواهد بود.[۱۱]
در فقه
- ذکر دین در دفتر تجارتی، اقرار کتبی بوده؛ و اعتبار اقرار شفاهی را دارا است.[۱۲]
قلمرو
اخبار کتبی به حقی برای غیر، از زبان دیگری؛ شهادت است نه اقرار.[۱۳]
اقسام
اقرار کتبی در دادگاه
اقرار در دادخواست یا لایحه دفاعیه، اقرار کتبی در دادگاه محسوب می‌گردد.[۱۴]
اقرار کتبی خارج از دادگاه
به اقراری که در نوشته‌هایی، غیر از لایحه دفاعیه، صورت پذیرد؛ اقرار کتبی خارج از دادگاه گویند.[۱۵]
مصادیق
- اقرار در سند رسمی یا عادی یا دفاتر بازرگانی، اقرار مکتوب خارج از دادگاه می‌باشد.[۱۶]
- اقرار در موافقت نامه داوری، به منزله اقرار ضمنی خارج از دادگاه است.[۱۷]
- نامه‌های خصوصی دارای امضاء نیز، اقرار خارج از دادگاه محسوب گردیده؛ و می‌تواند مورد استناد مقرٌله قرار گیرد.[۱۸]
پیشینه
ماده ۳۶۶ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۱۸، اقرار شفاهی و کتبی، داخل و خارج از دادگاه را پذیرفته بود.[۱۹]
در حقوق تطبیقی
- در حقوق فرانسه، ممکن است اقرار، به صورت شفاهی و ضمن مذاکره یا در جلسه دادرسی یا به صورت کتبی و ضمن لایحه دفاعیه، تحقق یابد.[۲۰]
در فقه
- آیه ۲۸۲ سوره بقره:
... وَلْیُمْلِلِ الَّذِی عَلَیْهِ الْحَقُّ وَلْیَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ …
، دلالت بر پذیرش اقرار کتبی دارد.[۲۱]
در رویه قضایی
- به موجب دادنامه شماره ۶۵۶/۳ مورخه ۱۳۷۱/۱۰/۱۴ شعبه ۳ دیوان عالی کشور، اگر کسی به صورت کتبی، بیان نماید که منزل مورد تصرف او، به شخص دیگری تعلق داشته؛ و به محض اخطار مالک، بدون دریافت هیچ وجهی، ملک را تخلیه خواهد نمود؛ چنین متنی، صرفاً یک تعهدنامه نیست؛ بلکه اقرار کتبی مبنی بر تعلق حق مورد نظر به دیگری است.[۲۲]
- رای دادگاه درباره ابطال اقرار نامه رسمی به دلیل کذب بودن آن (دادنامه شماره ۹۵۰۹۹۷۰۲۲۳۰۰۰۳۶۶)
اعتبار اقرار کتبی
اقرار کتبی در حکم اقرار شفاهی است،[۲۳] و به شرط معتبر بودن متن مورد استناد، صحیح است.[۲۴]
مقالات مرتبط
کتب مرتبط
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ عباس کریمی. ادله اثبات دعوا. چاپ 3. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3386736
- ↑ عصمت حیدری. اقرار مکتوب در امور حقوقی. چاپ 2. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1792580
- ↑ فهیمه ملک زاده. اصطلاحات تشریحی آیین دادرسی (کیفری-مدنی). چاپ 2. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2136840
- ↑ ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی
- ↑ سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد ششم) (در ادله اثبات دعوا، اقرار، اسناد، شهادت، امارات، قسم، اصول عملیه). چاپ 7. کتابفروشی اسلامی، 1375. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 274048
- ↑ سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد ششم) (در ادله اثبات دعوا، اقرار، اسناد، شهادت، امارات، قسم، اصول عملیه). چاپ 7. کتابفروشی اسلامی، 1375. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 273448
- ↑ عصمت حیدری. اقرار مکتوب در امور حقوقی. چاپ 2. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1793408
- ↑ ماده ۱۲۸۱ قانون مدنی
- ↑ سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد دوم). چاپ 3. گنج دانش، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 214024
- ↑ عبدالرسول دیانی. ادله اثبات دعوا در امور مدنی و کیفری. چاپ 1. تدریس، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1639448
- ↑ حسن حسنی. حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث). چاپ 5. میزان، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2478700
- ↑ بهرام بهرامی. بایسته‌های ادله اثبات. چاپ 2. نگاه بینه، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2453224
- ↑ ناصر کاتوزیان. قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 26. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 102752
- ↑ عبدالله شمس. ادله اثبات دعوی (حقوق ماهوی و شکلی). چاپ 8. دراک، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 10744
- ↑ عصمت حیدری. اقرار مکتوب در امور حقوقی. چاپ 2. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1793408
- ↑ عبدالله شمس. ادله اثبات دعوی (حقوق ماهوی و شکلی). چاپ 8. دراک، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 10744
- ↑ ناصر کاتوزیان. اثبات و دلیل اثبات (جلد اول) (قواعد عمومی اثبات- اقرار و سند). چاپ 6. میزان، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 264700
- ↑ سیدمحسن صدرزاده افشار. ادله اثبات دعوی در حقوق ایران. چاپ 4. مرکز نشر دانشگاهی، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 215204
- ↑ سیدمحمدرضا حسینی. قانون مدنی در رویه قضایی. چاپ 4. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 171208
- ↑ بهرام حسن‌زاده. حقوق تحلیلی اراضی و املاک (اثبات، ثبت، تملک اراضی و املاک). چاپ 2. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2783528
- ↑ آیت اله خلیل قبله ای خویی. قواعد فقه (جلد اول) (بخش جزا). چاپ 4. سمت، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 829600
- ↑ یداله بازگیر. قانون مدنی در آینه آرای دیوانعالی کشور (ادله اثبات دعوا و احکام راجع به آنها). چاپ 2. فردوسی، 1383. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 590000
- ↑ ماده ۱۲۸۰ قانون مدنی
- ↑ عباس کریمی. ادله اثبات دعوا. چاپ 3. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3399700