قصاص چشم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
 
(۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:
[[رده:قصاص عضو]]
[[رده:قصاص عضو]]
[[رده:شرایط قصاص عضو]]
[[رده:شرایط قصاص عضو]]
[[رده:اصطلاحات حقوق جزا]]
[[رده:قصاص چشم]]
[[رده:اصطلاحات قانون مجازات اسلامی]]
مطابق [[ماده ۴۰۲ قانون مجازات اسلامی]]: «اگر شخصی یک چشم کسی را درآورد یا کور کند، [[قصاص عضو|قصاص]] می‌شود، گرچه مرتکب بیش از یک چشم نداشته باشد و [[دیه]] ای به وی پرداخت نمی‌شود. این حکم در مورد همه اعضای زوج بدن جاری است.»
چه جانی یک چشم و چه دو چشم کسی را کور کند یا درآورد، اگر فقط یک چشم داشته باشد، همان یک چشم را باید قصاص نمود، اما اگر این اقدام منتهی به پرداخت دیه شود، در خصوص دو چشم، دو دیه و در خصوص یک چشم نیز یک دیه پرداخت می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=712220|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref>
== در فقه ==
برخی از فقها معتقدند به موجب آیات قرآن، '''قصاص چشم''' ثابت است و اگر جانی یک چشم و [[مجنی علیه]] دو چشم داشته باشد حتی اگر در نهایت، جانی کور شود نیز قصاص اعمال می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فقه استدلالی (ترجمه تحریر الروضه فی شرح اللمعه)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=طه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4023864|صفحه=|نام۱=سیدمهدی (ترجمه)|نام خانوادگی۱=دادمرزی|چاپ=23}}</ref>مستند فقهی این ماده را باید روایتی از امام صادق (ع) دانست، منتهی عده ای این روایت را ضعیف دانسته‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=709972|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref> همچنین [[اجماع]] در خصوص امکان قصاص فرد تک چشمی که [[عمد|عمدا]] چشم فردی سالم را کور کند یا درآورد، وجود دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جلد اول) (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1939172|صفحه=|نام۱=هوشنگ|نام خانوادگی۱=شامبیاتی|چاپ=1}}</ref>
برخی از فقها معتقدند مجنی علیه می‌تواند در [[اجرای قصاص]] چشم مرتکب را با دست درآورد، اما گروهی دیگر معتقدند بهتر است این عمل با آلت برنده ای انجام شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جلد اول) (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1939172|صفحه=|نام۱=هوشنگ|نام خانوادگی۱=شامبیاتی|چاپ=1}}</ref>
== در رویه قضایی ==
به موجب رأی شماره ۲۹۷_۱۳۷۰/۵/۷ صادره از شعبه ۱۲ [[دیوان عالی کشور]]: اگر چه [[دادگاه بدوی]] رأی به قصاص چشم چپ [[محکوم علیه]] را صادر کرده‌است، اما از آنجا که لازم است در قصاص جرح تساوی و مماثله رعایت شده و ممکن باشد و نیز بیم [[تلف]] جانی یا زیان متصور نباشد، رأی فوق [[نقض رأی|نقض]] می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کاملترین مجموعه محشای قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 (جلد سوم) (تطبیق با قانون مجازات اسلامی سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=راه نوین|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6280304|صفحه=|نام۱=محمدحسین|نام خانوادگی۱=کارخیران|چاپ=1}}</ref>
== کور کردن چشم فرد یک چشم ==
=== در قانون ===
به موجب [[ماده ۴۰۳ قانون مجازات اسلامی]]: «اگر شخصی که دارای دو چشم است، چشم کسی را که فقط یک چشم دارد، درآورد یا آن را کور کند، مجنی علیه می‌تواند یک چشم مرتکب را قصاص کند و نصف [[دیه کامل]] را هم دریافت دارد یا از قصاص یک چشم مرتکب منصرف شود و دیه کامل بگیرد مگر اینکه مجنی علیه یک چشم خود را قبلاً در اثر قصاص یا [[جنایت|جنایتی]] که استحقاق دیه آن را داشته‌است، از دست داده باشد، که در این صورت می‌تواند یک چشم مرتکب را قصاص کند یا با [[رضایت]] مرتکب، نصف دیه کامل را دریافت نماید.»
برخی معتقدند در دو حالت، گرفتن [[دیه چشم]] ممنوع می‌باشد: حالت نخست، مربوط به زمانی است که چشم اول مجنی علیه به موجب جنایتی که خود وی پیشتر مرتکب شده‌است قصاص شده باشد، حالت دوم نیز مربوط به زمانی است که مجنی علیه چشم نخست خود را در راستای جنایتی که علیه وی واقع شده و استحقاق اخذ دیه را داشته و دیه را اخذ نموده یا جانی را [[گذشت شاکی|عفو]] کرده، از دست داده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=354420|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=7}}</ref>
=== عدم تأثیر علم یا جهل مرتکب نسبت به وضعیت خاص مجنی علیه ===
در اعمال این ماده، [[علم|آگاهی]] یا [[جهل|ناآگاهی]] مرتکب نسبت به یک چشم داشتن فرد مجنی علیه لازم نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=354416|صفحه=|نام۱=حسین|نام خانوادگی۱=میرمحمدصادقی|چاپ=7}}</ref>
=== نظریات پیرامون حق قصاص مجنی علیه ===
در این خصوص به‌طور کلی چند نظریه مطرح شده‌است: ۱- مجنی علیه، حق قصاص هر دو چشم جانی را دارد. ۲- مجنی علیه، حق قصاص یک چشم جانی را دارد ولی مستحق دیه نمی‌باشد. ۳- علاوه بر قصاص یک چشم، باید قائل به پرداخت دیه نیز بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=709984|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref>
=== در فقه ===
مستند فقهی و شرعی این ماده را عده ای روایتی از امام صادق (ع) می‌دانند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=709980|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref>
همچنین روایتی در این خصوص وجود دارد که به موجب آن، امیر المؤمنین علی (ع) به مردی که دیگری با سنگی، یک چشم سالم او را کور کرده بود، گفت: «می‌توانی یک چشمش را کور کنی و نصف دیه را بگیری؛ زیرا یک چشم تو به منزله دو چشم می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نشریه دادرسی شماره 16 مهر و آبان 1378|ترجمه=|جلد=|سال=1378|ناشر=سازمان قضایی نیروهای مسلح|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1646864|صفحه=|نام۱=سازمان قضایی نیروهای مسلح|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref>
گروهی از فقها در کتب خود بیان نموده‌اند که چنانچه کسی با دو چشم، یک چشم دیگری را در بیاورد و کوری کامل او را منجر شود، تنها یک چشم او قصاص می‌شود و نیز بیان شده‌است که علاوه بر قصاص، حق اخذ نیمی از دیه را دارد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فقه استدلالی (ترجمه تحریر الروضه فی شرح اللمعه)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=طه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4023876|صفحه=|نام۱=سیدمهدی (ترجمه)|نام خانوادگی۱=دادمرزی|چاپ=23}}</ref> چرا که جانی همه قوه بینایی او را از میان برده و منجر به دیه کامل شده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فقه استدلالی (ترجمه تحریر الروضه فی شرح اللمعه)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=طه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4023880|صفحه=|نام۱=سیدمهدی (ترجمه)|نام خانوادگی۱=دادمرزی|چاپ=23}}</ref>
== قصاص چشم سالم در برابر چشم‌های نامتعارف از لحاظ دید یا شکل ==
=== در قانون ===
مطابق [[ماده ۴۰۵ قانون مجازات اسلامی]]: «چشم سالم، در برابر چشم‌هایی که از لحاظ دید یا شکل، [[عرف|متعارف]] نیستند، قصاص می‌شود.»
عده ای معتقدند که این ماده با شرط سلامت در قصاص اعضاء در تضاد است، چرا که امکان قصاص چشم سالم در برابر چشم ناسالم وجود ندارد، اما در پاسخ به این ایراد گفته شده‌است که سلامت باید در مقابل عیوب اساسی اعضاء بدن تعریف شود، لذا نامتعارف بودن از لحاظ دید یا شکل را نمی‌توان معیوب بودن چشم تلقی کرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=709996|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref>
=== مصادیق چشم نامتعارف ===
در این خصوص لازم است به بررسی مفهوم برخی از چشم‌هایی که در عرف، نامتعارف محسوب می‌شوند، بپردازیم: «اعشی» را شب کور معنی کرده‌اند و جنایت بر چشم اعشی را موجب قصاص دانسته‌اند،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ فقه (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2623844|صفحه=|نام۱=آیت اله سیدمحمود|نام خانوادگی۱=هاشمی شاهرودی|چاپ=3}}</ref>همچنین جنایت بر «چشم احول» یا کژ چشم بودن مجنی علیه موجب قصاص است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ فقه (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2621392|صفحه=|نام۱=آیت اله سیدمحمود|نام خانوادگی۱=هاشمی شاهرودی|چاپ=3}}</ref>«چشم اعمش» به معنی چشمی است که دچار چرک و اشک است، جنایت بر این چشم نیز با وجود سالم بودن چشم جانی، موجب قصاص است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ فقه (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2623904|صفحه=|نام۱=آیت اله سیدمحمود|نام خانوادگی۱=هاشمی شاهرودی|چاپ=3}}</ref> از سوی دیگر «اجهر» به کسی گفته می‌شود که در روز قادر به دیدن نباشد، جنایت بر این چشم نیز موجب قصاص است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ فقه (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2621052|صفحه=|نام۱=آیت اله سیدمحمود|نام خانوادگی۱=هاشمی شاهرودی|چاپ=3}}</ref>
== قصاص بینایی ==
=== در قانون ===
مطابق [[ماده ۴۰۴ قانون مجازات اسلامی]]: «اگر شخصی بدون آسیب رساندن به حدقه چشم دیگری، بینایی آن را از بین ببرد، فقط بینایی چشم مرتکب، قصاص می‌شود. چنانچه بدون آسیب به حدقه چشم مرتکب، قصاص ممکن نباشد، تبدیل به دیه می‌شود و مرتکب به پرداخت دیه و [[تعزیر]] مقرر در قانون محکوم می‌شود.»
=== در فقه ===
مستند فقهی این ماده را گروهی روایتی از امام صادق (ع) می‌دانند،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله سیدحسین بروجردی (جلد سی و یکم) (قصاص و دیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فرهنگ سبز|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2357584|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=اسماعیل تبار|نام۲=سیداحمدرضا|نام خانوادگی۲=حسینی|نام۳=مهدی|نام خانوادگی۳=حسینیان قمی|چاپ=1}}</ref>هرچند این روایت ضعیف است اما فقها آن را قابل اعمال دانسته‌اند،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=709988|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref>گروهی نیز مبنای شرعی این ماده را روایتی از امیر مؤمنان حضرت علی (ع) می‌دانند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در آیینه آرای دیوانعالی کشور (قسمت سوم) (قصاص عضو و دیه اعضا)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2816328|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=2}}</ref>
گروهی از فقها معتقدند اگر در نتیجه جنایت، بینایی چشم مجنی علیه از بین برود اما حدقه چشم او باقی بماند، بزهدیده حق دارد جانی را به همان شکل قصاص نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=ترجمه مبانی تکملةالمنهاج (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=خرسندی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3691388|صفحه=|نام۱=|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> برخی از فقها نیز گفته‌اند در صورتی که قوه بینایی از بین رفته باشد و حدقه باقی بماند، باید برای قصاص بر پشت پلک‌های جانی، پنبه خیس گذاشته شود و او را در مقابل آیینه ای داغ و رو به نور خورشید بگذارند تا بدین ترتیب بدون از بین رفتن حدقه، قوه بینایی اش را از دست بدهد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فقه استدلالی (ترجمه تحریر الروضه فی شرح اللمعه)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=طه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4023884|صفحه=|نام۱=سیدمهدی (ترجمه)|نام خانوادگی۱=دادمرزی|چاپ=23}}</ref>
=== در رویه قضایی ===
به موجب [[رای وحدت رویه|رأی وحدت رویه]] دیوان عالی کشور به شماره پرونده ۱۰–۱۳۷۲/۷۰، هرگاه کسی یک چشم دیگری را کور کند یا در بیاورد، قصاص می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در آیینه آرای دیوانعالی کشور (قسمت سوم) (قصاص عضو و دیه اعضا)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2816356|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=2}}</ref>
== منابع ==
{{پانویس|۲}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۰۶


مطابق ماده ۴۰۲ قانون مجازات اسلامی: «اگر شخصی یک چشم کسی را درآورد یا کور کند، قصاص می‌شود، گرچه مرتکب بیش از یک چشم نداشته باشد و دیه ای به وی پرداخت نمی‌شود. این حکم در مورد همه اعضای زوج بدن جاری است.»

چه جانی یک چشم و چه دو چشم کسی را کور کند یا درآورد، اگر فقط یک چشم داشته باشد، همان یک چشم را باید قصاص نمود، اما اگر این اقدام منتهی به پرداخت دیه شود، در خصوص دو چشم، دو دیه و در خصوص یک چشم نیز یک دیه پرداخت می‌شود.[۱]

در فقه

برخی از فقها معتقدند به موجب آیات قرآن، قصاص چشم ثابت است و اگر جانی یک چشم و مجنی علیه دو چشم داشته باشد حتی اگر در نهایت، جانی کور شود نیز قصاص اعمال می‌شود.[۲]مستند فقهی این ماده را باید روایتی از امام صادق (ع) دانست، منتهی عده ای این روایت را ضعیف دانسته‌اند.[۳] همچنین اجماع در خصوص امکان قصاص فرد تک چشمی که عمدا چشم فردی سالم را کور کند یا درآورد، وجود دارد.[۴]

برخی از فقها معتقدند مجنی علیه می‌تواند در اجرای قصاص چشم مرتکب را با دست درآورد، اما گروهی دیگر معتقدند بهتر است این عمل با آلت برنده ای انجام شود.[۵]

در رویه قضایی

به موجب رأی شماره ۲۹۷_۱۳۷۰/۵/۷ صادره از شعبه ۱۲ دیوان عالی کشور: اگر چه دادگاه بدوی رأی به قصاص چشم چپ محکوم علیه را صادر کرده‌است، اما از آنجا که لازم است در قصاص جرح تساوی و مماثله رعایت شده و ممکن باشد و نیز بیم تلف جانی یا زیان متصور نباشد، رأی فوق نقض می‌شود.[۶]

کور کردن چشم فرد یک چشم

در قانون

به موجب ماده ۴۰۳ قانون مجازات اسلامی: «اگر شخصی که دارای دو چشم است، چشم کسی را که فقط یک چشم دارد، درآورد یا آن را کور کند، مجنی علیه می‌تواند یک چشم مرتکب را قصاص کند و نصف دیه کامل را هم دریافت دارد یا از قصاص یک چشم مرتکب منصرف شود و دیه کامل بگیرد مگر اینکه مجنی علیه یک چشم خود را قبلاً در اثر قصاص یا جنایتی که استحقاق دیه آن را داشته‌است، از دست داده باشد، که در این صورت می‌تواند یک چشم مرتکب را قصاص کند یا با رضایت مرتکب، نصف دیه کامل را دریافت نماید.»

برخی معتقدند در دو حالت، گرفتن دیه چشم ممنوع می‌باشد: حالت نخست، مربوط به زمانی است که چشم اول مجنی علیه به موجب جنایتی که خود وی پیشتر مرتکب شده‌است قصاص شده باشد، حالت دوم نیز مربوط به زمانی است که مجنی علیه چشم نخست خود را در راستای جنایتی که علیه وی واقع شده و استحقاق اخذ دیه را داشته و دیه را اخذ نموده یا جانی را عفو کرده، از دست داده‌است.[۷]

عدم تأثیر علم یا جهل مرتکب نسبت به وضعیت خاص مجنی علیه

در اعمال این ماده، آگاهی یا ناآگاهی مرتکب نسبت به یک چشم داشتن فرد مجنی علیه لازم نیست.[۸]

نظریات پیرامون حق قصاص مجنی علیه

در این خصوص به‌طور کلی چند نظریه مطرح شده‌است: ۱- مجنی علیه، حق قصاص هر دو چشم جانی را دارد. ۲- مجنی علیه، حق قصاص یک چشم جانی را دارد ولی مستحق دیه نمی‌باشد. ۳- علاوه بر قصاص یک چشم، باید قائل به پرداخت دیه نیز بود.[۹]

در فقه

مستند فقهی و شرعی این ماده را عده ای روایتی از امام صادق (ع) می‌دانند.[۱۰]

همچنین روایتی در این خصوص وجود دارد که به موجب آن، امیر المؤمنین علی (ع) به مردی که دیگری با سنگی، یک چشم سالم او را کور کرده بود، گفت: «می‌توانی یک چشمش را کور کنی و نصف دیه را بگیری؛ زیرا یک چشم تو به منزله دو چشم می‌باشد.[۱۱]

گروهی از فقها در کتب خود بیان نموده‌اند که چنانچه کسی با دو چشم، یک چشم دیگری را در بیاورد و کوری کامل او را منجر شود، تنها یک چشم او قصاص می‌شود و نیز بیان شده‌است که علاوه بر قصاص، حق اخذ نیمی از دیه را دارد،[۱۲] چرا که جانی همه قوه بینایی او را از میان برده و منجر به دیه کامل شده‌است.[۱۳]

قصاص چشم سالم در برابر چشم‌های نامتعارف از لحاظ دید یا شکل

در قانون

مطابق ماده ۴۰۵ قانون مجازات اسلامی: «چشم سالم، در برابر چشم‌هایی که از لحاظ دید یا شکل، متعارف نیستند، قصاص می‌شود.»

عده ای معتقدند که این ماده با شرط سلامت در قصاص اعضاء در تضاد است، چرا که امکان قصاص چشم سالم در برابر چشم ناسالم وجود ندارد، اما در پاسخ به این ایراد گفته شده‌است که سلامت باید در مقابل عیوب اساسی اعضاء بدن تعریف شود، لذا نامتعارف بودن از لحاظ دید یا شکل را نمی‌توان معیوب بودن چشم تلقی کرد.[۱۴]

مصادیق چشم نامتعارف

در این خصوص لازم است به بررسی مفهوم برخی از چشم‌هایی که در عرف، نامتعارف محسوب می‌شوند، بپردازیم: «اعشی» را شب کور معنی کرده‌اند و جنایت بر چشم اعشی را موجب قصاص دانسته‌اند،[۱۵]همچنین جنایت بر «چشم احول» یا کژ چشم بودن مجنی علیه موجب قصاص است.[۱۶]«چشم اعمش» به معنی چشمی است که دچار چرک و اشک است، جنایت بر این چشم نیز با وجود سالم بودن چشم جانی، موجب قصاص است.[۱۷] از سوی دیگر «اجهر» به کسی گفته می‌شود که در روز قادر به دیدن نباشد، جنایت بر این چشم نیز موجب قصاص است.[۱۸]

قصاص بینایی

در قانون

مطابق ماده ۴۰۴ قانون مجازات اسلامی: «اگر شخصی بدون آسیب رساندن به حدقه چشم دیگری، بینایی آن را از بین ببرد، فقط بینایی چشم مرتکب، قصاص می‌شود. چنانچه بدون آسیب به حدقه چشم مرتکب، قصاص ممکن نباشد، تبدیل به دیه می‌شود و مرتکب به پرداخت دیه و تعزیر مقرر در قانون محکوم می‌شود.»

در فقه

مستند فقهی این ماده را گروهی روایتی از امام صادق (ع) می‌دانند،[۱۹]هرچند این روایت ضعیف است اما فقها آن را قابل اعمال دانسته‌اند،[۲۰]گروهی نیز مبنای شرعی این ماده را روایتی از امیر مؤمنان حضرت علی (ع) می‌دانند.[۲۱]

گروهی از فقها معتقدند اگر در نتیجه جنایت، بینایی چشم مجنی علیه از بین برود اما حدقه چشم او باقی بماند، بزهدیده حق دارد جانی را به همان شکل قصاص نماید.[۲۲] برخی از فقها نیز گفته‌اند در صورتی که قوه بینایی از بین رفته باشد و حدقه باقی بماند، باید برای قصاص بر پشت پلک‌های جانی، پنبه خیس گذاشته شود و او را در مقابل آیینه ای داغ و رو به نور خورشید بگذارند تا بدین ترتیب بدون از بین رفتن حدقه، قوه بینایی اش را از دست بدهد.[۲۳]

در رویه قضایی

به موجب رأی وحدت رویه دیوان عالی کشور به شماره پرونده ۱۰–۱۳۷۲/۷۰، هرگاه کسی یک چشم دیگری را کور کند یا در بیاورد، قصاص می‌شود.[۲۴]

منابع

  1. ↑ عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 712220
  2. ↑ سیدمهدی (ترجمه) دادمرزی. فقه استدلالی (ترجمه تحریر الروضه فی شرح اللمعه). چاپ 23. طه، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4023864
  3. ↑ عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 709972
  4. ↑ هوشنگ شامبیاتی. حقوق کیفری اختصاصی (جلد اول) (جرایم علیه اشخاص). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1939172
  5. ↑ هوشنگ شامبیاتی. حقوق کیفری اختصاصی (جلد اول) (جرایم علیه اشخاص). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1939172
  6. ↑ محمدحسین کارخیران. کاملترین مجموعه محشای قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 (جلد سوم) (تطبیق با قانون مجازات اسلامی سابق. چاپ 1. راه نوین، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6280304
  7. ↑ حسین میرمحمدصادقی. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص). چاپ 7. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 354420
  8. ↑ حسین میرمحمدصادقی. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص). چاپ 7. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 354416
  9. ↑ عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 709984
  10. ↑ عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 709980
  11. ↑ نشریه دادرسی شماره 16 مهر و آبان 1378. سازمان قضایی نیروهای مسلح، 1378.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1646864
  12. ↑ سیدمهدی (ترجمه) دادمرزی. فقه استدلالی (ترجمه تحریر الروضه فی شرح اللمعه). چاپ 23. طه، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4023876
  13. ↑ سیدمهدی (ترجمه) دادمرزی. فقه استدلالی (ترجمه تحریر الروضه فی شرح اللمعه). چاپ 23. طه، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4023880
  14. ↑ عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 709996
  15. ↑ آیت اله سیدمحمود هاشمی شاهرودی. فرهنگ فقه (جلد اول). چاپ 3. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2623844
  16. ↑ آیت اله سیدمحمود هاشمی شاهرودی. فرهنگ فقه (جلد اول). چاپ 3. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2621392
  17. ↑ آیت اله سیدمحمود هاشمی شاهرودی. فرهنگ فقه (جلد اول). چاپ 3. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2623904
  18. ↑ آیت اله سیدمحمود هاشمی شاهرودی. فرهنگ فقه (جلد اول). چاپ 3. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2621052
  19. ↑ احمد اسماعیل تبار، سیداحمدرضا حسینی و مهدی حسینیان قمی. منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله سیدحسین بروجردی (جلد سی و یکم) (قصاص و دیات). چاپ 1. فرهنگ سبز، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2357584
  20. ↑ عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 709988
  21. ↑ یداله بازگیر. قانون مجازات اسلامی در آیینه آرای دیوانعالی کشور (قسمت سوم) (قصاص عضو و دیه اعضا). چاپ 2. جنگل، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2816328
  22. ↑ ترجمه مبانی تکملةالمنهاج (جلد اول). چاپ 1. خرسندی، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3691388
  23. ↑ سیدمهدی (ترجمه) دادمرزی. فقه استدلالی (ترجمه تحریر الروضه فی شرح اللمعه). چاپ 23. طه، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4023884
  24. ↑ یداله بازگیر. قانون مجازات اسلامی در آیینه آرای دیوانعالی کشور (قسمت سوم) (قصاص عضو و دیه اعضا). چاپ 2. جنگل، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2816356
برگرفته از «https://wikihoghoogh.net/w/index.php?title=قصاص_چشم&oldid=66250»