نظریه شماره 7/1401/264 مورخ 1401/05/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره فوت شاکی خصوصی در اثنای رسیدگی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:نظریه 2 using HotCat) |
(نگارش چکیده + لینک اصطلاحات + مواد مرتبط + جستارهای وابسته + موضوع نظریه + محور نظریه + رده ها+ آوردن نظریه در قسمت رویه های مواد مرتبط.) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
چکیده نظریه شماره 7/1401/264 مورخ 1401/05/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه:{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1401/264|شماره پرونده=1401-168-264 ک|تاریخ نظریه=1401/05/29}} | '''چکیده نظریه شماره 7/1401/264 مورخ 1401/05/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره فوت شاکی خصوصی در اثنای رسیدگی:''' چنانچه شاکی خصوصی پس از طرح شکایت فوت نماید، حتی در صورت عدم شناسایی وراث و یا عدم پیگیری ایشان، مانع از ادامه رسیدگی نبوده و مرجع قضایی مکلف است نسبت به تعقیب و شناسایی متهم اقدام کند. در این مورد تفاوتی بین جرایم قابل گذشت و غیر قابل گذشت وجود ندارد.{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1401/264|شماره پرونده=1401-168-264 ک|تاریخ نظریه=1401/05/29|موضوع نظریه=[[آیین دادرسی کیفری]]|محور نظریه=[[فوت شاکی خصوصی]]}} | ||
== '''استعلام''' == | == '''استعلام''' == | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
با توجه به [[ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری]] ۱۳۹۲، چنانچه شاکی خصوصی پس از طرح شکایت فوت نماید، صرف فوت وی از موارد [[توقیف دادرسی]] یا [[مختومه شدن پرونده]] نیست و [[مرجع قضائی|مرجع قضایی]] مکلف است وفق مقررات نسبت به تعقیب و شناسایی [[متهم]] اقدام کند و طبق تبصره [[ماده ۱۰۲ قانون مجازات اسلامی]] حق [[گذشت شاکی|گذشت]]، به وراث قانونی [[متضرر از جرم]] منتقل و عدم شناسایی ورثه و عدم پیگیری ایشان نیز مانع ادامه رسیدگی نیست. در این مورد تفاوتی بین جرائم قابل گذشت یا [[جرم غیرقابل گذشت|غیر قابل گذشت]] وجود ندارد. | با توجه به [[ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری]] ۱۳۹۲، چنانچه شاکی خصوصی پس از طرح شکایت فوت نماید، صرف فوت وی از موارد [[توقیف دادرسی]] یا [[مختومه شدن پرونده]] نیست و [[مرجع قضائی|مرجع قضایی]] مکلف است وفق مقررات نسبت به تعقیب و شناسایی [[متهم]] اقدام کند و طبق تبصره [[ماده ۱۰۲ قانون مجازات اسلامی]] حق [[گذشت شاکی|گذشت]]، به وراث قانونی [[متضرر از جرم]] منتقل و عدم شناسایی ورثه و عدم پیگیری ایشان نیز مانع ادامه رسیدگی نیست. در این مورد تفاوتی بین جرائم قابل گذشت یا [[جرم غیرقابل گذشت|غیر قابل گذشت]] وجود ندارد. | ||
== مواد | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری]] | * [[ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری]] | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
* [[جرایم قابل گذشت]] | * [[جرایم قابل گذشت]] | ||
* [[ | * [[جرم غیرقابل گذشت|جرایم غیرقابل گذشت]] | ||
* [[ | * [[فوت شاکی خصوصی]] | ||
* [[ | * [[فوت اصحاب دعوا]] | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | ||
نسخهٔ ۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۹
چکیده نظریه شماره 7/1401/264 مورخ 1401/05/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره فوت شاکی خصوصی در اثنای رسیدگی: چنانچه شاکی خصوصی پس از طرح شکایت فوت نماید، حتی در صورت عدم شناسایی وراث و یا عدم پیگیری ایشان، مانع از ادامه رسیدگی نبوده و مرجع قضایی مکلف است نسبت به تعقیب و شناسایی متهم اقدام کند. در این مورد تفاوتی بین جرایم قابل گذشت و غیر قابل گذشت وجود ندارد.
 | |
| شماره نظریه | ۷/۱۴۰۱/۲۶۴ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۱۴۰۱-۱۶۸-۲۶۴ ک |
| تاریخ نظریه | ۱۴۰۱/۰۵/۲۹ |
| موضوع نظریه | آیین دادرسی کیفری |
| محور نظریه | فوت شاکی خصوصی |
استعلام
چنانچه در اثنای رسیدگی به جرایم قابل گذشت در مرحله تحقیقات مقدماتی در دادسرا یا در زمان رسیدگی در دادگاه شاکی خصوصی فوت کند و ورثه وی جهت پیگیری مراجعه نکنند، با توجه به قابل گذشت بودن بزه موضوع شکایت، آیا ادامه تعقیب و صدور قرار نهایی جلب به دادرسی یا محکومیت در صورت وجود دلایل اثباتی، امری موجه است؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
با توجه به ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲، چنانچه شاکی خصوصی پس از طرح شکایت فوت نماید، صرف فوت وی از موارد توقیف دادرسی یا مختومه شدن پرونده نیست و مرجع قضایی مکلف است وفق مقررات نسبت به تعقیب و شناسایی متهم اقدام کند و طبق تبصره ماده ۱۰۲ قانون مجازات اسلامی حق گذشت، به وراث قانونی متضرر از جرم منتقل و عدم شناسایی ورثه و عدم پیگیری ایشان نیز مانع ادامه رسیدگی نیست. در این مورد تفاوتی بین جرائم قابل گذشت یا غیر قابل گذشت وجود ندارد.