باز فروش مبیع
باز فروش مبیع نام مقاله‌ای از محمد حسن صادقی مقدم و عبدالله رجبی است که در شماره سی و چهارم (مهر 1390) نشریه پژوهش حقوق عمومی منتشر شده است.
چکیده
باز فروش مبیع را می‌توان در بیشتر نظام‌های حقوقی کنونی دنیا یافت. معنای آن، فروش مبیع از جانب یکی از طرف‌های قرارداد است که در عین عدم مالکیت بر مبیع برابر قانون ملزم به حفاظت از آن است. این کار به منظور پیشگیری از انسداد نامحدود رابطه قراردادی یا جلوگیری از فساد مبیع یا ازدیاد هزینه های نامتعارف نگهداری کالا صورت می‌پذیرد. کامل‌ترین نوع باز فروش مبیع در کنوانسيون بيع بين المللی کالا ۱۹۸۰ وجود دارد. در حقوق ایران، به ویژه در قوانین موضوعه، به رغم نیاز روزافزون نمی‌توان اثری از حق یا تکلیف باز فروش را یافت اما با دقت در پاره‌ای نهادهای سنتی، همانند برخی از خیارهای فسخ، تقاص، اداره مال غیر یا حتی با استفاده از تصمیمات قضایی، کمابیش می‌توان به نتیجه‌ای برابر با چنین نهادی دست یافت۔
کلیدواژه‌ها
- بازفروش مبیع
- حق حبس
- کنوانسیون بیع بین‌المللی کالا
- حق بازفروش
- تکلیف بازفروش
- خیار فسخ
- اداره مال غیر
- تقاص
مواد مرتبط
- ماده 239 قانون مدنی
- ماده 278 قانون مدنی
- ماده 376 قانون مدنی
- ماده 380 قانون مدنی
- ماده 387 قانون مدنی
- ماده 402 قانون مدنی
- ماده 530 قانون مدنی
- ماده 1135 قانون مدنی
- ماده 1136 قانون مدنی
- ماده 1137 قانون مدنی
- ماده 3 قانون مسئولیت مدنی